ธนาคารเพื่อการชำระบัญชีระหว่างประเทศก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1930 โดยข้อตกลงระหว่างรัฐบาลระหว่าง เยอรมนี, เบลเยียม, ฝรั่งเศส, สหราชอาณาจักร, อิตาลี, ญี่ปุ่น, สหรัฐอเมริกา และสวิตเซอร์แลนด์[5][6] เมื่อแรกก่อตั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นองค์กรที่ดูแลการเรียกร้องค่าปฏิกรรมสงครามโลกครั้งที่หนึ่งจากเยอรมนี ต่อมาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฝ่ายสัมพันธมิตรเรียกร้องไม่ให้ธนาคารแห่งนี้รับฝากสินทรัพย์ใดๆจากนาซีเยอรมนี โดยอ้างว่าทองคำและสินทรัพย์เหล่านั้นเป็นของที่ถูกยึดมาจากชาวยิวและธนาคารกลางในประเทศที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน อย่างไรก็ตาม จากการที่ธนาคารแห่งนี้มีกรรมการบริหารเป็นนักอุตสาหกรรมและนายทุนชาวเยอรมัน ทำให้ธนาคารแห่งนี้รับฝากเงิน ทองคำ และสินทรัพย์จากนาซีเยอรมนีจำนวนมหาศาลโดยไม่สนใจข้อเรียกร้องของฝ่ายสัมพันธมิตร

การประชุมเบรตตันวูดส์ของฝ่ายสัมพันธมิตรใน ค.ศ. 1944 ผู้แทนนอร์เวย์ได้เสนอหลักฐานว่าธนาคารแห่งนี้มีความผิดร่วมฐานอาชญากรรมสงคราม ผู้แทนนอร์เวย์เสนอให้ยุบธนาคารนี้และนำสินทรัพย์ของธนาคารชำระหนี้เป็นค่าปฏิกรรมสงคราม ซึ่งที่ประชุมก็มีมติเห็นชอบตามนั้นโดยไม่คัดค้านใดๆ[7] อย่างไรก็ตาม หลังการอสัญกรรมของประธานาธิบดีสหรัฐ แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1945 แผนการนี้ก็จางหายไป รัฐบาลของประธานาธิบดีคนใหม่ แฮร์รี เอส. ทรูแมน เห็นควรให้คงธนาคารแห่งนี้ไว้ ในที่สุด แผนการยุบธนาคารแห่งนี้ก็เป็นอันแท้งไปในค.ศ. 1948[8]