ประวัติ ของ ธยานาจารย์

จีน

สมัยราชวงศ์ถัง พบการใช้คำว่า ฉานชือ (禅师 ธยานาจารย์) เพื่อหมายถึงภิกษุผู้เป็นอาจารย์สอนนิกายฉาน เพื่อให้ต่างจากฝ่าชือ (法師 ธรรมาจารย์) ที่เชี่ยวชาญด้านพระธรรม และลวี่ชือ (律师 วินยาจารย์) ที่เชี่ยวชาญด้านพระวินัย[web 1] ต่อมาคำว่าฉานชือใช้กับพระภิกษุฝ่ายวิปัสสนาธุระโดยทั่วไปแม้จะไม่ได้อยู่นิกายฉาน เช่น พระอาจารย์จื้ออี่ ปรมาจารย์รุ่นที่สี่ของนิกายเทียนไถ

ญี่ปุ่น

ในนิกายเซน มีคำเรียกธยานาจารย์แตกต่างกันไปในแต่ละสาย ดังนี้