เครือข่ายคอมพิวเตอร์จำนวนมากใช้รหัสเส้นที่เรียบง่ายในการส่งหนึ่งประเภทของสัญญาณโดยการใช้แบนด์วิดธ์เต็มรูปแบบของสื่อกลางโดยใช้ baseband ของมัน (จากความถี่ศูนย์จนถึงความถี่สูงสุดที่ต้องการ) รุ่นส่วนใหญ่ของครอบครัวอีเธอร์เน็ตที่นิยมจะได้รับชื่ออย่างเช่น 10BASE5 เพื่อแสดงให้เห็นว่าเป็นของเดิมปี 1980 เครือข่ายที่ใช้เคเบิลโมเด็มบนโครงสร้างพื้นฐานเคเบิลทีวีมาตรฐานจะเรียกว่าบรอดแบนด์เพื่อระบุช่วงกว้างของความถี่ที่สามารถรวมข้อมูลผู้ใช้หลายคนเช่นเดียวกับโทรทัศน์แบบดั้งเดิมในสายเส้นเดียวกัน ระบบบรอดแบนด์มักจะใช้คลื่นความถี่วิทยุที่แตกต่างกันที่ถูก modulate โดยสัญญาณข้อมูลสำหรับแต่ละกลุ่ม. แบนด์วิดธ์รวมของสื่อกลางมีขนาดใหญ่กว่าแบนด์วิดท์ของช่องใด ๆ .

10BROAD36 ตัวแปรบรอดแบนด์ของอีเธอร์เน็ตเป็นมาตรฐานในปี 1985 แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์. มาตรฐาน DOCSIS ให้บริการกับผู้บริโภคในช่วงปลายทศวรรษ 1990 เพื่อให้การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตสำหรับลูกค้าที่อยู่อาศัยที่ใช้โทรทัศน์แบบบอกรับสมาชิกด้วยเคเบิลโมเด็ม เรื่องสับสนมากขึ้นโดยข้อเท็จจริงที่ว่ามาตรฐานอีเธอร์เน็ต 10PASS-TS ที่ให้สัตยาบันในปี 2008 และใช้เทคโนโลยี DSL นั้น ทั้งเคเบิลโมเด็มและ DSL โมเด็มมักจะมีหัวต่ออีเธอร์เน็ตบนตัวมันเองทั้งคู่

สายไฟฟ้าก็ยังคงถูกนำมาใช้สำหรับประเภทต่างๆของการสื่อสารข้อมูล แม้ว่าระบบบางอย่างสำหรับการควบคุมระยะไกลจะขึ้นอยู่กับการส่งสัญญาณ narrowband, ระบบความเร็วสูงที่ทันสมัย​​ใช้การส่งสัญญาณแบบบรอดแบนด์เพื่อให้บรรลุอัตราการส่งข้อมูลที่สูงมาก ตัวอย่างหนึ่งคือ ITU-T G.hn มาตรฐานซึ่งมีวิธีการสร้างเครือข่ายแลนความเร็วสูง (ถึง 1 Gb/s) โดยใช้สายไฟที่มีอยู่ในบ้าน (รวมถึงสายไฟฟ้า สายโทรศัพท์และสาย coaxial)