ประมาณพุทธศตวรรษที่ 14 ตองงาได้พ้นจากการปกครองของทั้งสองประเทศ โดยพระเจ้าอะโฮอิตูได้สถาปนาตัวเป็นกษัตริย์องค์แรกของตองงา ในรัชกาลที่ 10 ต่อมาในพุทธศตวรรษที่ 17 จักรพรรดิโมโมและพระโอรส (ซึ่งต่อมาคือจักรพรรดิตูอิตาตูอิ รัชกาลที่ 11) ได้ขยายอาณาจักรตองงาโดยยึดประเทศฟีจี และบางส่วนของประเทศซามัว และยังคงขยายอาณาเขตต่อ โดยเข้ายึดโพลินีเซียนตะวันออกทั้งหมด และบางส่วนของเมลานีเซีย ไมโครนีเซีย และโปลีนีเซียนกลาง ในประมาณพุทธศตวรรษที่ 20 จักรพรรดิตากาลัวอา ได้ทรงแยกอำนาจกษัตริย์ โดยให้มีกษัตริย์ปกครองราชอาณาจักรพร้อมกัน 2 พระองค์ ราชวงศ์ที่ 2 ที่เกิดขึ้นมาคือตูอิฮาอะตากาเลาอา โดยมีกษัตริย์องค์แรกคือจักรพรรดิโมอันกาโมตูอา ซึ่งเป็นโอรสองค์ที่ 2 ของจักรพรรดิตากาลัวอา และได้ปกครองสืบต่อมา