ปรีดา เข้าทำงานที่การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค จนได้รับตำแหน่งสูงสุดคือ ผู้อำนวยการเขตภาคเหนือ ต่อมาในปี พ.ศ. 2501 จึงลาออกมาลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลนครเชียงใหม่ จนได้รับแต่งตั้งเป็นนายกเทศมนตรีนครเชียงใหม่หลายสมัย ต่อมาได้รับเลือกตั้งเป็นสภาผู้แทนราษฎร ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2512 เป็นสมัยแรก ในนามพรรคสหประชาไทย ที่มีถนอม กิตติขจร เป็นหัวหน้าพรรค ต่อมาในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2518 ได้รับเลือกตั้งเป็นสมัยที่สอง ในสังกัดพรรคสันติชน ซึ่งเขาเป็นรองหัวหน้าพรรค[7][8] ต่อมาได้ย้ายมาสังกัดพรรคกิจสังคม ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2522 และการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2526[9]

ปรีดา ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีสมัยแรก ในรัฐบาลของหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช (ครม.36) ในช่วงปี พ.ศ. 2518[10] โดยตำรงตำแหน่งรัฐมนตรีประจำสำนักนายก มีเลขานุการคือ ทักษิณ ชินวัตร[11] ต่อมาในรัฐบาลของเปรม ติณสูลานนท์ ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการเกษตรเกษตรและสหกรณ์ (ครม.42)[12] และเป็นรัฐมนตรีว่าการทบวงมหาวิทยาลัย (ครม.43)[13]

ปรีดา เคยรับตำแหน่งหัวหน้าพรรคเสรีนิยม[14] ในระยะสั้นๆ ก่อนจะประกาศวางมือทางการเมืองก่อนปลดเกษียณตั้งแต่ปี พ.ศ. 2529[4] แต่ก็ยังให้ความสนใจการเมือง จนกระทั่งปี พ.ศ. 2547 ได้แต่งหนังสือชื่อ "ครูการเมือง"