แหล่งกำเนิดของเจ้าคาร์ดินัลถูกเรียกว่าแม่น้ำแบล็ควอเตอร์ที่ซึ่งคุณสมบัติทางเคมีมีลักษณะเฉพาะทั้งการเป็นกรดและด่าง มีแร่ธาตุต่ำ มีกรดhumic แต่มันก็เป็นสายพันธุ์ที่ปรับตัวให้เข้ากับสภาพในที่เลี้ยงได้ค่อนข้างมากแม้ว่าความอ่อน ความเป็นกรดของน้ำคุณสมบัติทางเคมีจะคลาดเคลื่อนจากแหล่งกำเนิดของมันอย่างมากซึ่งก็ขึ้นอยู่กับการเพาะพันธุ์และความสมบูรณ์ จุดอุณหภูมิที่ปลาต้องการประมาณ21-28 องศาเซลเซียส และตู้ปลาก็ควรที่จะมีเครื่องกรองน้ำที่ดีเพื่อที่จะแยกของเสียออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องกรองสารอินทรีย์ที่ได้รับการยอมรับซึ่งควบคุมไนไตร ไนเตรทได้ก็จะให้ผลที่ดีกว่า และถ้าผู้เลี้ยงตั้งใจที่จะเพาะพันธุ์ก็ควรที่จะทำให้คุณสมบัติของน้ำในตู้เหมือนกับที่อยู่ตามธรรมชาติของมัน ซึ่งเครื่องกรองที่กรองผ่านหินพีทก็จะทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ต้องการ

เนื่องจากเป็นปลาที่รวมกลุ่มกันอยู่ในที่ตื้น จึงควรเลี้ยงมันไว้อย่างน้อยหกตัวขึ้นไปในตู้ อย่างไรก็ตามในธรรมชาติมันมักจะรวมกลุ่มกับปลานีออนญาติสนิทของมันดังนั้นก็สามารถเลี้ยงรวมสองชนิดนี้รวมกันได้ ตู้ที่มีน้ำวนจะกระตุ้นพฤติกรรมฝูงของมันและจะดีกว่าถ้าเลี้ยงเป็นฝูงใหญ่(ด้วยการจัดการพื้นที่และกระแสน้ำอย่างมีประสิทธิภาพ)เพราะเวลามันว่ายกันเป็นฝูง ๆ คุณจะรู้สึกได้ถึงความน่าประทับใจและสวยงามอย่างประหลาดปลาหลายชนิดได้รับอาหารสำเร็จรูปแต่ถ้าคุณจะเพาะปลาพันธุ์นี้ก็ควรให้อาหารสดบ้างอย่างเช่นไรน้ำ

ของตบแต่งตู้ก็เป็นสิ่งที่จะต้องให้ความใส่ใจ ต้นไม้น้ำจะทำหน้าที่ได้ราวกับเป็นเครื่องกรองสารอินทรีย์บวกกับการจัดการไนเตรตในตู้ การจัดสิ่งแวดล้อมให้คล้ายคลึงอย่างน้อยส่วนหนึ่งของที่อยู่ตามธรรมชาติของมันก็ทำได้ง่าย ๆ เช่นปลูกต้น Cabombaมักจะเป็นต้นไม้ที่ถูกเลือกหรือต้นอื่นอย่างเช่นต้น Amazon Swordplants และต้น Vallisneriaก็เป็นตัวเลือกที่ดีพอ ๆ กันในการจัดที่อยู่ให้เจ้าคาร์ดินัล ต้นไม้ลอยน้ำจะให้ร่มซึ่งเป็นสิ่งที่ปลาชนิดนี้ชอบซึ่งมันเกี่ยวกับการผสมพันธุ์กันด้วยซึ่งปัจจุบันเป็นสิ่งที่ถูกปกปิดอยู่ ระบบนิเวศน์ที่สนับสนุนการเพาะพันธุ์ควรมีbogwoodจำนวนหนึ่ง ต้นไม้น้ำพอสมควร พื้นตู้จัดให้เป็นสีดำและแสงอ่อน ๆ ผ่านพวกไม้ลอยน้ำ กับพวกปลาขวานบินสักห้าตัวขึ้นไป คาร์ดินัลสิบห้าตัวขึ้นไปปลาออตโตและปลาแพะ(สองตัวต่อน้ำสิบแกลลอน)

ปลาคาร์ดินัลมีสีและลักษณะทางกายภาพแตกต่างกันเล็กน้อย แบบสีทองและเหลืองอมเงินอยู่ในแม่น้ำริโอเนโกรซึ่งสีน้ำเงินในริ้วทางยาวจะจางกว่า รูปแบบปกติจาก แม่น้ำริโอเนโกรสีน้ำเงินจะขยายไปจนถึงครีบหลังในขณะที่รูปแบบของแม่น้ำโอริโนโคเส้นสีน้ำเงินจะกินที่ไปจนถึงด้านหลังของครีบหลัง บางทีปลาจากแม่น้ำโอริโนโคอาจจะเป็นชนิดย่อยของปลาชนิดนี้