สภาสามัญโรมันแย่งชิงอำนาจกับวุฒิสภาโรมันช่วงการปฏิรูปพี่น้องแกรคคัส โดยกลุ่มออปติเมตส์เป็นแกนนำฝ่ายวุฒิสภา ขณะที่สภาสามัญมีนักการเมืองกลุ่มปอปปูเลรีสหนุนหลัง เช่น กาอิอุส มาริอุส และจูเลียส ซีซาร์ ความขัดแย้งของทั้งสองฝ่ายมีบทบาทในสงครามกลางเมืองปลายยุคสาธารณรัฐ เช่น สงครามกลางเมืองซัลลาครั้งที่หนึ่ง (88–87 ปีก่อนคริสตกาล), สงครามกลางเมืองซัลลาครั้งที่สอง (83–81 ปีก่อนคริสตกาล), สงครามเซอร์ทอเรียน (80–72 ปีก่อนคริสตกาล), สงครามกลางเมืองซีซาร์ (49–45 ปีก่อนคริสตกาล) และสงครามกลางเมืองผู้ปลดปล่อย (44–42 ปีก่อนคริสตกาล)

ปอปปูเลรีสขึ้นสู่จุดสูงสุดของอำนาจสี่ช่วง ช่วงที่หนึ่งคือพี่น้องแกรคคัสขับเคลื่อนนโยบายเพื่อพลีเบียนเมื่อ 133 ปีก่อนคริสตกาล และ 122 ปีก่อนคริสตกาล[1] ครั้งที่สองคือกาอิอุส มาริอุสและบุตรชาย กาอิอุส มาริอุสผู้เยาว์ยึดอำนาจและปกครองโรมระหว่าง 87 ปีก่อนคริสตกาลถึง 82 ปีก่อนคริสตกาล ก่อนเกิดสงครามกลางเมืองซัลลาครั้งที่สอง[2] ครั้งที่สามคือจูเลียส ซีซาร์ดำรงตำแหน่งกงสุลเมื่อ 59 ปีก่อนคริสตกาล ด้วยการสนับสนุนจากปอมปีย์และมาร์กุส ลิกินิอุส กรัสซุส สองสมาชิกคณะสามผู้นำที่หนึ่งซึ่งมีซีซาร์ร่วมด้วย[3] และครั้งที่สี่คือสงครามกลางเมืองซีซาร์ที่ซีซาร์ปกครองโรมตั้งแต่ 49 ปีก่อนคริสตกาล จนกระทั่งเขาถูกลอบสังหารใน 44 ปีก่อนคริสตกาล[4][5]