ปัญหายากของการรับรู้อารมณ์ (อังกฤษ: hard problem of consciousness) เป็นปัญหาที่จะต้องอธิบายว่าเดวิด คาล์มเมอร์ส[2] ผู้ริเริ่มใช้บทความ "ปัญหายาก" ของการรับรู้อารมณ์ เปรียบเทียบปัญหายากกับปัญหาง่าย ปัญหาง่ายนั้นรวมการอธิบายเรื่องของความสามารถชนิดต่าง ๆ ของการรับรู้รวมทั้งปัญหาง่ายนั้น ง่าย เพราะว่า คำตอบที่ต้องการนั้นก็เพียงแต่ต้องบ่งถึงกลไกอย่างหนึ่งที่สามารถปฏิบัติหน้าที่ [3] หนึ่ง ๆ ได้ และคำตอบที่ถูกนำเสนอนั้น ไม่ว่าจะซับซ้อนหรือเข้าใจได้เล็กน้อยเพียงไร ก็ยังสามารถเข้ากันกับความเข้าใจปัจจุบันที่เป็นวัตถุนิยมของปรากฏการณ์ธรรมชาติต่าง ๆ [4] คาล์มเมอร์สอ้างว่า ปัญหายากเกี่ยวกับการรู้อารมณ์นั้นไม่เหมือนปัญหาง่าย ๆ เหล่านี้ และปัญหายากนั้นจะยังดำรงโดยความเป็นปัญหาอยู่ แม้ว่าการปฏิบัติการของหน้าที่ที่เป็นประเด็นนั้นได้รับคำอธิบายแล้ว[5]ความที่ "ปัญหายาก" นั้นมีอยู่หรือไม่ เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ระหว่างนักปรัชญาทั้งหลาย และแม้นักปรัชญาบางท่าน ก็ปฏิเสธความมีอยู่ของปัญหานั้นด้วยต่างหาก[6] เพื่อที่จะตอบคำถามว่า ปัญหายากนี้มีอยู่จริง ๆ หรือไม่ อาจจะต้องอาศัยความเข้าใจในบทบาทต่าง ๆ ของระบบการปฏิบัติการทางกายภาพที่ทำให้เกิดขึ้นซึ่งการรับรู้อารมณ์ และขอบเขตที่ระบบการปฏิบัติการเหล่านั้น ทำให้เกิดขึ้นซึ่งลักษณะความเป็นอัตวิสัยจิตวิสัยของประสบการณ์ที่เรามี[7]จะเข้าใจการรับรู้อารมณ์ได้อย่างบริบูรณ์ คำถามหลายคำถามต้องได้รับการอธิบาย รวมถึง (แต่ไม่จำกัดเพียงเท่านี้) ว่า การรับรู้อารมณ์นั้นสามารถอธิบายได้โดยระบบกายภาพ (ที่เป็นเหตุ) เท่านั้นได้หรือไม่ ตัวอย่างของระบบทางกายภาพเช่น ระบบการทำงานรวมของเซลล์ประสาทในสมอง (ที่อาจจะเป็นเหตุของการรับรู้อามณ์) ดังนั้น ถ้าการรับรู้อารมณ์ไม่สามารถที่จะอธิบายได้ด้วยปรากฏการณ์ทางกายภาพในสมอง การรู้อารมณ์ต้องมีความเป็นไปเหนือระบบกายภาพและต้องอาศัยคำอธิบายที่ไม่เกี่ยวกับระบบกายภาพ เพราะฉะนั้น สำหรับนักปรัชญาที่ยืนยันว่า การรู้อารมณ์เป็นธรรมชาติเหนือระบบกายภาพ ก็ยังมีปัญหาหลงเหลืออื่นอีกว่า ถ้าจะอธิบายการรับรู้อารมณ์ ต้องอาศัยทฤษฎีอะไรอีกที่ไม่เกี่ยวข้องกับกายภาพ