ฝรั่งเศสเริ่มเข้ามาเกี่ยวข้องกับเวียดนามเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 24 เมื่อมิชชันนารีให้ความช่วยเหลือแก่เหงียน อัญ ที่ต่อมาได้ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิเกียลองแห่งราชวงศ์เหงียน แต่ต่อมา ในสมัยจักรพรรดิมิญหมาง ได้ปราบปรามชาวคริสต์ในเวียดนามอย่างรุนแรง ฝรั่งเศสเริ่มรุกรานเวียดนามเมื่อ พ.ศ. 2401 และยึดครองเวียดนามเป็นอาณานิคมทั้งหมดใน พ.ศ. 2426 การต่อสู้เพื่อเรียกร้องเอกราชเกิดขึ้นเป็นระยะ เช่น การต่อสู้ของขบวนการเกิ่นเวือง การปฏิวัติทางภาคใต้ พ.ศ. 2459 และการก่อการกำเริบของไทเหงียน เป็นต้น

ใน พ.ศ. 2468 มีปัญญาชนในฮานอยกลุ่มเล็กๆ นำโดยครูชื่อ ฟาม ตวน ไต และพี่ชายคือฟาม ตวน ลาม ได้จัดตั้งโรงพิมพ์ โดยมีเป้าหมายเพื่อสนับสนุนการปฏิวัติโดยใช้ความรุนแรงเพื่อเรียกร้องเอกราชให้เวียดนาม เผยแพร่หนังสือและแผ่นพับเกี่ยวกับซุน ยัตเซ็น และการปฏิวัติในจีน พ.ศ. 2454 และเปิดโรงเรียนเพื่อสอนการเขียนภาษาเวียดนามด้วยอักษรกว็อกหงือหรืออักษรละตินให้แก่ชนชั้นทำงาน กลุ่มนี้ได้ดึงดูดใจนักเรียนจากภาคเหนือ โดยเฉพาะกลุ่มของเหงียน ท้าย ฮอก ฮอกเป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนพานิชย์ฮานอย[1][2] ต่อมาโรงพิมพ์ของพวกเขาถูกฝรั่งเศสสั่งปิด กลุ่มนี้จึงได้จัดกิจกรรมทางการเมืองโดยตรง ใน พ.ศ. 2470 กลุ่มนี้มีสมาชิกราว 200 คน กระจายอยู่ใน 18 จังหวัดทางภาคเหนือและภาคกลางของเวียดนาม