ในคัมภีร์ไบเบิลระบุไว้หลายตอนว่าพระเยซูเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ในพระวรสารนักบุญมัทธิวระบุว่าหลังการประสูติของพระเยซู บรรดาโหราจารย์ได้สังเกตเห็นดาวประจำพระองค์กษัตริย์ของชนชาติยิวปรากฏขึ้นทางทิศตะวันออก จึงเดินทางมาเข้าเฝ้าพระเจ้าเฮโรดมหาราชเพื่อสอบถามถึงกษัตริย์พระองค์นั้น[2] พระวรสารนักบุญยอห์นระบุว่า หลังจากพระเยซูทรงทวีขนมปังเลี้ยงคนจำนวนมากแล้ว ประชาชนต่างต้องการตั้งพระองค์เป็นกษัตริย์ จนพระองค์ต้องหนีไปอยู่บนเขา[3] ในพระวรสารนักบุญลูการะบุว่าเมื่อพระเยซูเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเลมอย่างผู้พิชิตนั้น ประชาชนต่างร้องถวายพระพรว่า “ขอให้พระมหากษัตริย์ ผู้เสด็จมา ในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงพระเจริญ ขอให้มีสันติในสวรรค์ และพระเกียรติในที่สูงสุด”[4]

อย่างไรก็ตามเมื่อทรงถูกปอนติอุส ปิลาตุส ไต่สวน ได้ทรงตอบเขาว่าอาณาจักร (หรือพระราชอำนาจ) ของพระองค์ไม่ได้มาจากโลกนี้[5] แต่มาจากสวรรค์ แม้จะมีการตรึงพระเยซูที่กางเขนจนสิ้นพระชนม์ แต่ในที่สุดพระองค์ก็ได้กลับคืนพระชนม์ และพระเจ้าทรงปราบทุกสิ่งลงไว้ใต้พระบาทของพระองค์ ให้ทรงเป็นเจ้านายเหนือทุก ๆ สิ่ง[6] และพระองค์จะครองราชย์ไปตลอดนิรันดร[7]