พระนางแมนุ (พม่า: နန်းမတော် မယ်နု, ออกเสียง: [náɴmədɔ̀ mɛ̀ nṵ]; 18 มิถุนายน ค.ศ. 1783 – 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1840) เป็นพระอัครมเหสีของพระเจ้าจักกายแมงแห่งราชวงศ์โก้นบองจาก ค.ศ. 1819–1837 พระนางอภิเษกกับพระเจ้าจักกายแมงครั้งยังดำรงพระยศเป็นเจ้าชายแห่งซะไกง์เมื่อ ค.ศ. 1801 และได้กลายเป็นพระมเหสีเมื่อพระสวามีได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน ค.ศ. 1819 สืบต่อจาก พระเจ้าปดุง ผู้เป็นพระอัยกา (ปู่) โดยพระนางได้พระอิสริยยศ น่านมะดอมิพะย่าคองจี้ (พระอัครมเหสี)[1]พระนางแมนุพร้อมกับมองโอ (พระเชษฐาหรือพระอนุชาของพระองค์) และนายพลมหาพันธุละ สนับสนุนการทำสงครามกับอังกฤษในโถงพระโรงของพระเจ้าจักกายแมง[2] หลังสิ้นสุด สงครามอังกฤษ–พม่าครั้งที่หนึ่ง อาณาจักรก็เริ่มเสื่อมอำนาจและอ่อนแอลง พระเจ้าจักกายแมงทรงเก็บตัวมากขึ้น พระนางแมนุและมองโอจึงเข้าปกครองอาณาจักรโดยพฤตินัยและผู้คนต่างเริ่มต่อต้านการปกครองของพระนาง ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1837 เจ้าชายสารวดี พระอนุชาของพระเจ้าจักกายแมงประสบความสำเร็จในการก่อกบฏ และให้พระเจ้าจักกายแมงสละราชบัลลังก์ในเดือนเมษายน พระเจ้าจักกายแมงถูกกักบริเวณภายในพระราชวัง ส่วนพระนางแมนุและมองโอถูกประหารชีวิต[1]