คำว่า "ปารวตี" มีที่มาจาก "ปารวัต" (สันสกฤต: पर्वत Parvata) คือ บรรพต แปลว่า ภูเขา พระนามหนึ่งของพระหิมวัต พระบิดาผู้เป็นเจ้าแห่งภูเขา[8][9] "ปารวตี" แปลว่า นางภูเขา[16]

ในวรรณกรรมฮินดู พระนางปารวตีทรงเป็นที่รู้จักในหลายพระนาม[17] คัมภีร์ ลลิตาสหสรนาม (Lalita Sahasranama) บันทึกพระนามของพระนามไว้ถึงหลักพัน[6]

หนึ่งในพระนามที่นิยมใช้เรียกขานพระนาง คือ "อุมา"[18] ในเอกสารสมัยแรก พระนามนี้เป็นของพระสตี ชายาองค์แรกของพระศิวะซึ่งกลับชาติมาเกิดเป็นพระนางปารวตี แต่เอกกสารสมัยหลัง เช่น รามายณะ ถือว่า "อุมา" เป็นไวพจน์ของ "ปารวตี" คัมภีร์ หริวงศ์ (Harivamsa) ระบว่า พระนาม "อุมา" นี้มีที่มาจากคำอุทานของพระนางว่า "อุ มา" (u mā) แปลว่า "โอะ อย่า" (oh, don't)[19]