พระสี่เสาร์ เป็นวรรณกรรมพุทธศาสนาเป็นเรื่องเล่าจากชาดกลำดับที่ 44 เรื่อง สิโสรชาดก ในปัญญาสชาดก อันเป็นหนังสือรวบรวมนิทานพื้นบ้านของไทยแต่งเป็นเรื่องชาดก ที่พระภิกษุชาวเชียงใหม่เรียบเรียงขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. 2000–2200 อันเป็นสมัยเมื่อพระสงฆ์ไทยพากันไปเล่าเรียนมาแต่ลังกาทวีป มีความรู้ภาษามคธแตกฉาน[1] วรรณกรรมได้รับความนิยมแพร่หลายเรื่องหนึ่งในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ได้รับการกล่าวถึงในนิราศเดือนของหมื่นพรหมสมพัตสร (มี)