ใน ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา และเอกสารอื่น ๆ มักเสนอด้านลบของพระองค์เม็ญ เป็นต้นว่า สมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี หรือนักองค์ด้วง ต้องให้ความสำคัญกับพระองค์เม็ญและฝ่ายญวนเพื่อนำเจ้านายผู้หญิงคืนแผ่นดินเขมร รวมทั้งติเตียนการปกครองของพระองค์เม็ญที่ทำให้สูญเสียสัญญาทาส และระบุอีกว่าราชสำนักเขมรยอมให้พระองค์เม็ญเสวยราชสมบัติ ก็เพื่อรอให้นักองค์อิ่มหรือนักองค์ด้วงมาครองราชย์ในภายหลัง มีข่าวลือว่าพระองค์เม็ญเป็นอนุภริยาของเจือง มิญ สาง หรือเอกสารไทยเรียก องเตียนกุน ชาวญวนผู้เข้ามาปกครองพนมเปญ แต่ก็ไม่มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ใด ๆ ยืนยันเรื่องราวดังกล่าว[49] รวมทั้งกล่าวถึงพระองค์เม็ญว่า "หญิงงามผู้มิได้ขายเรือนร่าง หากแต่ขายชาติแก่พวกญวน"[50]

ในช่วงวิกฤตการณ์การสืบราชสันตติวงศ์กัมพูชา พระองค์เม็ญพยายามหาทางออกอย่างสันติ ทรงลักลอบติดต่อกับนักองค์ด้วง ด้วยทรงปรารถนาว่าพระราชวงศ์เขมรจะกลับมาพร้อมหน้าด้วยกันอย่างสันติสุข ส่วนเอกสารของฝ่ายเวียดนามระบุว่า ในวันเสวยราชสมบัติพระองค์เม็ญเป็นพระยุวราชนารีผู้ชาญฉลาด[51] แต่จากการที่พระองค์ถูกญวนคุมเป็นองค์ประกันไปไซ่ง่อนและเว้ รวมทั้งการปลงพระชนม์นักองค์แบน พระเชษฐภคินี ทำให้พระองค์เม็ญแสดงพฤติกรรมเปลี่ยนไป พระองค์ไม่เป็นมิตรกับผู้อื่น และในช่วงท้ายของรัชกาล มีรายงานว่าพระองค์มีพระสัญญาวิปลาส[52]

พระองค์เม็ญตกเป็นแพะรับบาปของประวัติศาสตร์กัมพูชา[53] เพราะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าในรัชสมัยของพระองค์เม็ญ ซึ่งครองราชย์ต่อจากสมเด็จพระอุไทยราชาธิราชรามาธิบดี หรือนักองค์จัน พระมหากษัตริย์และพระชนกผู้มีนโยบายโอนอ่อนต่อราชสำนักเว้ และพิธีราชาภิเษกของพระองค์เม็ญก็ถูกจัดโดยขุนนางญวน เอกราชและวัฒนธรรมของกัมพูชาแทบสูญสลายไปภายใต้การปกครองของเวียดนาม[54]