ในเอกสารทางพุทธศาสนาและศาสนาเชน มักเรียกพระอินทร์โดยทั่วไปในชื่อท้าวสักกะหรือท้าวศักระ ผู้ปกครองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ท้าวสักกะนั้นในบางครั้งมักถูกเรียกด้วยชื่อ "อินทระ" หรือในชื่อที่เรียกขานทั่วไปอีกชื่อว่า "เทวานัม อินทระ" อันหมายถึง "จอมเทพ" หรือ "หัวหน้าแห่งเทพทั้งหลาย" พระอินทร์เป็นเทพผู้พิทักษ์พระพุทธศาสนา และเป็นพระโสดาบัน ในอดีตชาติ พระอินทร์ เกิดเป็นมฆมานพ เขาและสหายอีก 32 คน ได้ร่วมกันทำทานและสร้างศาลาที่พัก สระน้ำ และสวนสาธารณะ ไว้เพื่อสาธารณประโยชน์ เมื่อตายไป มฆมานพและสหาย 32 คน ได้ไปเกิดเป็นเทพบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

ในพม่า

ในพม่า ที่มีความเชื่อพื้นเมืองเรื่องของนัต ซึ่งเป็นลักษณะกึ่งผีกึ่งเทพารักษ์ มีกันอยู่หลายระดับ ทั้งในระดับท้องถิ่น และระดับชาติหรือนัตหลวง ที่มีอยู่ทั้งหมด 37 ตน พระอินทร์ถูกยกให้เป็นประธานของนัตหลวงทั้งหมด โดยมีชื่อเรียกว่า ตัจจาเมง (อังกฤษ: Thagyamin, พม่า: သိကြားမင်း, ออกเสียง: [ðədʑámɪ́ɴ]; จากภาษาสันสกฤต ၐကြ ศกฺร) ซึ่งการที่พระอินทร์ได้กลายเป็นประธานของนัตหลวงนั้น เกิดขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้าอโนรธาแห่งราชวงศ์พุกาม ในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ที่นำเอาพระพุทธศาสนาแบบเถรวาทจากอาณาจักรสุธรรมวดีของชาวมอญมาเผยแพร่ให้แก่ชาวพม่า โดยนำมาผสมกับความเชื่อเรื่องนัต ซึ่งเป็นความเชื่อพื้นเมืองที่มาก่อนหน้านี้[13]