พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 เสด็จพระราชสมภพในอูเอสกา[1][2][3] ไม่ชัดเจนว่าเมื่อครั้งสมภพมีพระนามว่าอัลโฟนส์หรือราโมน[5] ทรงขึ้นครองราชบัลลังก์ที่รวมอารากอนเข้ากับบาร์เซโลนาในพระนามพระเจ้าอัลฟอนโซ (ในภาษากาตาลายังคงเรียกว่า "อัลโฟนส์") เพื่อแสดงความเคารพต่อชาวอารากอน และเพื่อเป็นเกียรติแก่พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 ผู้ประจัญบาน[6]

ตลอดช่วงเวลาส่วนใหญ่ในรัชสมัยของพระองค์ ทรงเป็นพันธมิตรกับพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 8 แห่งกัสติยา ทั้งในการต่อกรกับนาวาร์และในการต่อกรกับไตฟาทางตอนใต้ของชาวมัวร์ พระเจ้าอัลฟอนโซทำเรกองกิสตาไปได้ใกลถึงเตรูเอล ทรงพิชิตที่มั่นสำคัญในเส้นทางสู่บาเลนเซียในปี ค.ศ. 1171 ในปีเดียวกันทรงยึดกัสเป

วันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 1174 ในซาราโกซา พระเจ้าอัลฟอนโซอภิเษกสมรสกับซันชา พระขนิษฐาของกษัตริย์กัสติยา[7] กษัตริย์ทั้งสองยังสานความเป็นพันธมิตรในสนธิสัญญากาโซลาในปี ค.ศ. 1179 ขีดเส้นแบ่งพิ้นที่ดินแดนในการพิชิตในตอนใต้ตามแนวลุ่มน้ำฆูการ์และเซกูรา พื้นที่ทางใต้ของบาเลนเซียซึ่งรวมถึงเดนิอาจึงอยู่ในสิทธิ์ของอารากอน พระเจ้าอัลฟอนโซยังบรรลุข้อตกลงในสนธิสัญญาซังเกวซาในปี ค.ศ. 1168 กับพระเจ้าซันโชที่ 6 แห่งนาวาร์ ในการแบ่งดินแดนไตฟามูร์เซีย

ในช่วงรัชสมัยของพระองค์ อิทธิพลของอารากอนทางตอนเหนือของเทือกเขาพิรินีขึ้นถึงจุดสูงสุด ราชอาณาจักรของพระองค์ไม่ได้มีแค่พรอว็องส์ แต่ยังมีเคาน์ตีซาร์ดัญญา (ค.ศ. 1168) และเคาน์ตีรูซียง (ได้มาใน ค.ศ. 1172)[8] เบอาร์นและบีกอร์ถวายการสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ในปี ค.ศ. 1187

พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 สิ้นพระชนม์ในแปร์ปีญ็องใน ค.ศ. 1196