บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา พระเจ้าฮย็องจงแห่งโครยอ (เกาหลี: 현종; ฮันจา: 顯宗; อาร์อาร์: Hyeonjong; เอ็มอาร์: Hyǒnjongค.ศ. 992 - ค.ศ. 1031) พระมหากษัตริย์ องค์ที่ 8 แห่งราชวงศ์โครยอ (ค.ศ. 1009 - ค.ศ. 1031) พระนามเดิมว่า เจ้าชายวัง ซุน (왕순, 王詢) เป็นพระราชโอรสของพระนางฮอนจอง ตระกูลฮวางโบ แห่งเมืองฮวางจู (헌정왕후 황보씨, 獻貞王后) อดีตองค์ราชินีของพระเจ้าคยองจง กับพระราชสวามีใหม่ของพระนางคือเจ้าชายวัง อุก แห่งเมืองคยองจู (왕욱, 王郁) ภายหลังเจ้าชายวังซุนได้รับอิสริยยศเป็น องค์ชายแทยาง (대량원군, 大良院君) เล่าว่าครั้งทรงพระครรภ์พระนางฮอนจองมีนิมิตว่าพระองค์ได้ขึ้นไปบนยอดเขาสูง แล้วเห็นคลื่นสาดซัดไล่ลงมาจากเขา และคลื่นน้ำนั้นได้กลายเป็นทะเลสีเงินแทน จากบันทึกในยุคสามอาณาจักรเล่าว่า พระราชินีมุนมยอง พระมเหสีของพระเจ้ามูยอลแห่งซิลลาก็ทรงนิมิตเช่นเดียวกัน พระนางได้ให้กำเนิดพระเจ้ามุนมูผู้รวบรวมสามอาณาจักร และพระเจ้าฮย็องจงก็ทรงเป็นกษัตริย์ที่สามารถรวบรวมดินแดนทางเหนือของโครยอกลับคืนมาได้สำเร็จพระเจ้าฮย็องจงเมื่อครองราชย์แล้วก็แต่งตั้งพระราชบิดาเจ้าชายวัง อุก เป็น พระเจ้าอานจง (안종, 安宗) พระเจ้าฮย็องจงนั้นทรงตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของขุนนางกลุ่มซิลลาในค.ศ. 1010 พระราชาเหลียวเซิ่งจง (遼聖宗) เห็นทางโครยอกำลังวุ่นวายกับการแก่งแย่งอำนาจ จึงฉวยโอกาสส่งทัพมารุกราน[1] โดยพระราชาเซิ่งจงนำทัพมาด้วยพระองค์เอง คังโจนำทัพโครยอออกไปต้านแต่พ่ายแพ้และถูกจับ พระราชาเซิ่งจงบังคับให้คังโจยอมโค้งคำนับพระองค์ ซึ่งคังโจไม่ยอม จึงถูกสังหาร ณ ที่นั่น ทัพคิตันเข้าล้อมเมืองเปียงยาง ข่าวการเสียชีวิตของคังโจทำให้ราชสำนักตื่นตระหนกและเรียกร้องให้ยอมจำนนโดยไม่มีเงื่อนไข แต่พระเจ้าฮย็องจงทรงพระทัยเย็นและมีพระราชโองการให้จัดตั้งกองทัพไปต้านทัพเหลียว และพระเจ้าฮย็องจงทรงลี้ภัยไปทางตอนใต้ พระราชาเซิ่งจงทรงนำทัพบุกถึงแคซอง เผาทำลายเมืองจนย่อยยับ พระราชาเซิ่งจงนำทัพคิตันตามจับตัวพระเจ้าฮย็องจงที่ทรงลี้ภัยไปทางใต้ แต่พระนางชอนชูได้นำทหารมาช่วยเหลือพระเจ้าฮย็องจงลี้ภัยไปชุงจู แต่พระนางชุงจูได้ขับไล่พระเจ้าฮย็องจงไปจากชุงจูเนื่องจากเกรงว่าทัพคิตันจะมาทำลายวังชุงจู พอทัพคิตันมาถึงชุงจูพระนางชุงจูได้นำทัพคิตันไปจับพระเจ้าฮย็องจง แต่พระนางชอนชูมาช่วยไว้พร้อมทั้งสังหารพระนางชุงจูและทัพคิตัน พระนางชอนชูได้พาพระเจ้าฮย็องจงไปลี้ภัยที่เมืองคยองจู คิมอึนบูได้ออกมาต้อนรับและถวายบุตรสาวของตนให้เป็นชายาของพระเจ้าฮย็องจง พระเจ้าฮย็องจงจึงทรงพยายามจะเจรจาสงบศึก แต่พระราชาเซิ่งจงทรงเรียกร้องมากเกินไป โดยโครยอจะต้องยกป้อมปราการหกแห่งทางเหนือให้คิตัน และพระเจ้าฮย็องจงต้องไปคารวะพระราชาเซิ่งจงที่เมืองเหลียวหยาง เมื่อการเจรจาไม่เป็นผล ใช่ว่าฝ่ายอาณาจักรเหลียวจะได้รับชัยชนะ เพราะสายส่งเสบียงของอาณาจักรเหลียวมีสายเดียวและหากถูกตัดทัพเหลียวทั้งหมดจะต้องอดตายในโครยอ พระราชาเซิ่งจงจึงทรงตัดสินพระทัยถอนทัพกลับใน ค.ศ. 1014 ระหว่างเดินทางกลับฝ่ายโครยอได้โอกาสบุกเข้าโจมทีกองทัพเหลียวหลายครั้ง มีชาวเหลียวเสียชีวิตตอนถอยไปมากกว่าตอนบุกมาเสียอีก พระเจ้าฮย็องจงทรงย้ายราชสำนักกลับมาที่แคซอง ซึ่งบรรดาขุนนางก็ถกเถียงกันอย่างหนักว่าควรจะสวามิภักดิ์ราชวงศ์เหลียวหรือไม่ จึงทำให้พระนางชอนชูมาจัดการกับขุนนางที่คิดยอมแพ้ ในค.ศ. 1018 ทัพคิตันบุกเข้ามาอีกครั้งนำโดยเสี้ยวไป่หยา (蕭排押) แต่ทัพโครยอสามารถต้านทานไว้ได้และแม้เสี้ยวไป่หยาจะพยายามบุกมาให้ถึงแคซองแต่ก็การต่อต้านก็หนักขึ้น จนเสี้ยวไป่หยาตัดสินใจจะถอนทัพกลับแต่กลับไม่ได้เพราะทัพโครยอขวางอยู่ ระหว่างการถอยกลับนายพลคังกัมชาน (강감찬, 姜邯贊) นำทัพโครยอเข้ากำจัดทัพเหลียวที่อ่อนแอ มีชาวคิตันรอดชีวิตกลับไปน้อยมาก จึงเป็นการบุกเกาหลีครั้งสุดท้ายของราชวงศ์เหลียว ภายหลังอาณาจักรเหลียวของชาวคิตันก็ล่มสลายลงหลังจากสงครามสงบลงพระเจ้าฮย็องจงได้แต่งตั้งบุตรสาวของคิมอึนบูมาเป็นองค์ราชินีทั้งสามพระองค์ และแต่งตั้งพระนางชอนชูเป็นพระพันปีและให้พระนางซอนจองพระมเหสีพระเจ้ามกจงมาอยู่ในวัง ในปี ค.ศ. 1029 พระนางชอนชูได้สวรรคตพระเจ้าฮย็องจงเสด็จสวรรคตเมื่อปี ค.ศ. 1031 รวมพระชนมายุได้ 39 พรรษา