ตั้งแต่สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาเป็นต้นมาการสร้างพฤกษาพักตร์ก็วิวัฒนาการกันอย่างวิจิตรและบางครั้งก็จะกลายไปเป็นหัวสัตว์แทนที่จะเป็นมนุษย์ที่รวมทั้งที่ปรากฏในงานหนังสือวิจิตร, งานโลหะ, แผ่นพิมพ์หนังสือ และงานหน้าต่างประดับกระจกสี ที่มักจะใช้ในการตกแต่งโดยเฉพาะโดยไม่มีสัญลักษณ์ลึกซึ้งที่เคลือบแฝงแต่อย่างใด นักแกะภาพพิมพ์ชาวสวิสนูมา กูยต (Numa Guyot)[4] สร้างแผ่นพิมพ์หนังสือที่เป็นภาพพฤกษาพักตร์ที่เต็มไปด้วยรายละเอียดที่สร้างราว ค.ศ.1887

ในบริเตนพฤกษาพักตร์กลับมาเป็นที่นิยมกันอีกครั้งในคริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยเฉพาะในหมู่สถาปนิกของยุคฟื้นฟูกอธิคและในสมัยของการวิวัฒนาการของขบวนการศิลปะหัตถกรรมในการใช้เป็นสิ่งตกแต่งสิ่งก่อสร้างหลายแห่งทั้งทางศาสนาและทางโลก สถาปนิกชาวอเมริกันก็เริ่มนำพฤกษาพักตร์เข้ามาใช้ในการตกแต่งในช่วงเวลาเดียวกัน พฤกษาพักตร์ติดตามชาวยุโรปไปในดินแดนต่างๆ ที่ไปยึดเป็นอาณานิคม พฤกษาพักตร์ลักษณะต่างๆ พบในสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอธิคของสมัยวิคตอเรีย พฤกษาพักตร์เป็นที่นิยมกันในหมู่ช่างสลักหินชาวออสเตรเลียที่พบในงานสิ่งก่อสร้างทั้งของศาสนาและของฆราวาส