พายุหมุนเขตร้อนในแอตแลนติกใต้ เป็นเหตุการณ์ลมฟ้าอากาศที่ปรากฏไม่บ่อยครั้งภายในซีกโลกใต้ เนื่องจากลมเฉือนที่มีกำลังแรงรบกวนการก่อตัวของพายุหมุน ทั้งยังขาดแคลนลมฟ้าอากาศแปรปรวน (Weather disturbances) ที่เหมาะสมสำหรับการก่อตัวภายในมหาสมุทรแอตแลนติกตอนใต้ด้วย ทำให้ระบบพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงนั้นหาพบได้ยากมาก และพายุเฮอร์ริเคนกาตารีนาในปี พ.ศ. 2547 ก็เป็นพายุเฮอร์ริเคนเพียงลูกเดียวที่บันทึกได้ในประวัติศาสตร์ของฤดูพายุเฮอร์ริเคนแอตแลนติก พายุในแอตแลนติกใต้มีการก่อตัวขึ้นได้ตลอดทั้งปี โดยช่วงที่มีอัตราสูงที่สุดจะอยู่ระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนพฤษภาคม นับตั้งแต่ พ.ศ. 2554 ศูนย์อุทกศาสตร์ กองทัพเรือบราซิล ได้ริเริ่มการตั้งชื่อให้กับพายุหมุนเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ที่อยู่ในด้านตะวันตกของแอ่งใกล้กับประเทศบราซิล โดยจะตั้งชื่อเมื่อพายุดังกล่าวมีความเร็วลมต่อเนื่องอย่างน้อย 65 กม./ชม. ซึ่งเป็นความเร็วลมระดับต่ำสุดสำหรับการแปรปรวน ที่ถูกนิยามกำหนดให้เป็นพายุโซนร้อนในแอ่งแอตแลนติกเหนือ โดยรายชื่อด้านล่างนี้เป็นพายุหมุนเขตร้อนและพายุหมุนกึ่งเขตร้อนที่มีชื่อเสียงในแอตแลนติกใต้