ภคัต สิงห์ (
อักษรโรมัน: Bhagat Singh, 27 กันยายน 1907
[lower-alpha 1] – 23 มีนาคม 1931) เป็นนัก
ปฏิวัติชาวอินเดีย
[6] ผู้มีส่วนร่วมในการฆาตกรรมตำรวจชาวอังกฤษชั้นผู้น้อยซึ่งผิดจากเป้าหมายจริง
[7] ซึ่งตั้งใจจะเป็นการแก้แค้นการเสียชีวิตของนักชาตินิยมอินเดียคนหนึ่ง
[8] เขามีส่วนร่วมในการวางระเบิด
สภานิติบัญญัติกลางใน
เดลีที่เป็นการทำไปในเชิงสัญลักษณ์ และทำการ
อดอาหารประท้วงในเรือนจำ เรื่องราวการอดอาหารประท้วงในเรือนจำของเขาแพร่หลายผ่านหนังสือพิมพ์ทำให้เขากลายเป็นคนมีชื่อเสียงโดยเฉพาะใน
ภูมิภาคปัญจาบ เขาถูกประหารชีวิตเมื่อวัย 23 และนับจากนั้นกลายมาเป็นผู้พลีชีพเพื่อชาติและวีรบุรุษท้องถิ่นของอินเดียเหนือ
[9] เขาได้รับอิทธิพลทางการเมืองหลัก ๆ จาก
ลัทธิบอลเชวิก และ
ลัทธิอนาธิปไตย[10][11][12][13][14] เขามีส่วนร่วมในการสนับสนุนกองทัพในอินเดียในทศวรรษ 1930 และกระตุ้นให้ทั้งภายใน
พรรคคองเกรสแห่งชาติและ
กลุ่มเคลื่ออนไหวเรียกร้องเอกราชอินเดียได้ใคร่ครวญตัวเองใหม่ในแนวทางอหิงสาของตน
[15]ในเดือนธันวาคม 1928 ภคัต สิงห์ และมิตรสหาย
ศิวราม ราชคุรุ ซึ่งล้วนเป็นสมาชิกของ
สมาคมสาธารณรัฐสังคมนิยมฮินดูสถาน (หรือ HSRA) ก่อการฆาตกรรมจอห์น ซอนเดอส์ (John Saunders) เจ้าหน้าที่ตำรวจชาวอังกฤษวัย 21 ปีใน
ลาฮอร์ จังหวัดปัญจาบ ทั้งคู่ฆาตกรรมผิดคน เป้าหมายจริงของทั้งคู่คือ
ผู้บัญชาการตำรวจอาวุโส เจมส์ สก็อต (James Scott)
[16] ซึ่งทั้งคู่เชื่อว่าเป็นผู้รับผิดชอบการเสียชีวิตของ
ลาลา ลาชปาต ราย ผู้นำชาตินิยมอินเดียที่เป็นที่ได้รับความนิยม หลังสก็อตสั่งให้รายถูกทุบตีด้วย
ตะบองลาตี รายเสียชีวิตในสองสัปดาห์ต่อมาด้วยหัวใจวาย ซอนเดอส์ถูกยิงขณะขี่จักรยานยนต์ออกจากสถานีตำรวจ เขาถูกยิงล้มลงด้วยกระสุนนัดเดียวจากราชคุรุซึ่งเป็นนักแม่นปืน ยิงจากฝั่งตรงข้ามถนน
[17][18] ขณะที่ล้มลงบาดเจ็บนั้น สิงห์ยิงเข้าที่ซอนเดอส์ในระยะใกล้หลายครั้งจนเสียชีวิต รายงานนิติเวชระบุว่าซอนเดอส์ถูกกระสุนรวมแปดนัด
[19] มิตรสหายอีกคนของสิงห์
จันทระ ศิขร อาฌาด ใช้ปืนยิงสังหารหัวหน้าตำรวจชาวอินเดีย จันนัน สิงห์ (Channan Singh) ซึ่งพยายามไล่จับสิงห์และราชคุรุขณะหลบหนี
[17][18]หลังหลบหนีสำเร็จ ภคัต สิงห์ และมิตรสหายใช้ชื่อปลอมเพื่อประกาศตัวล้างแค้นการเสียชีวิตของลาชปาต ราย ติดป้ายประกาศที่แก้ไขให้ระบุว่าจอห์น ซอนเดอส์ เป็นเป้าหมายการสังหารแทนที่เจมส์ สก็อต
[17] สิงห์หลบหนีเป็นเวลาหลายเดือน ก่อนจะกลับมาอีกครั้งในเดือนเมษายน 1929 เขาและมิตรสหาย
บาตูเกศวร ทัตต์ วางระเบิดทำมือความรุนแรงต่ำสองชิ้นบนม้านั่งว่างใน
สภานิติบัญญัติกลางในย่าน
เมืองเก่าเดลี ทั้งคู่โปรยใบปลิวลงจากแกลเลอรีลงบนสมาชิกสภานิติบัญญัติซึ่งนั่งอยู่ด้านล่าง ตะโกนคำขวัญ และยินยอมให้ถูกเข้าหน้าที่จับกุม
[20] หลังถูกจับกุมและด้วยผลจากเหตุการณ์ในสภานิติบัญญัตินี้ทำให้ทราบว่าสิงห์เป็นผู้ก่อเหตุสังหารซอนเดอส์ ขณะรอศาลตัดสิน สิงห์ได้รับความเห็นอกเห็นใจจากสาธารณะหลังเขากระทำ
การอดอาหารประท้วงตาม
ชติน ทาสในเรือนจำเพื่อเรียกร้ งสภาพความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นให้กับนักโทษชาวอินเดีย ทาสเสียชีวิตจากการขาดอาหารในเดือนกันยายน 1929ภคัต สิงห์ ถูกตัดสินมีความผิดฐานฆาตกรรมจอห์น ซอนเดอส์ และจันนัน สิงห๋ เขาถูกประหารชีวิตในเดือนมีนาคม 1931 อายุได้ 23 ปี เขากลายมาเป็นวีรบุรุษท้องถิ่นหลังเสียชีวิต
ชวาหรลาล เนหรู เคยเขียนเกี่ยวกับเขาว่า: "ภคัต สิงห์ ไม่ได้กบายมาเป็นที่นิยมเพราะการก่อการร้ายของเขา แต่เป็นเพราะเขาดูเหมือนจะได้แก้แค้นให้กับเกียรติยศของลาลา ลาชปาต ราย ในขั่วขณะ และเป็นการแก้แค้นให้กับชาติ ผ่านทางเขา [ราย] สิงห์กลายมาเป็นสัญลักษณ์; การลงมือของเขาถูกลืม [แต่]ลักษลักษณ์นี้จะดำรงอยู่ และภายในไม่กี่เดือน เมืองแต่ละเมือง หมู่บ้านแต่บะแห่งในปัญจาบ และในอินเดียเหนือส่วนอื่น ๆ จะก้องกังวาลไปด้วยชื่อของเขา"
[21] สิงห์ในฐานะ
เอธิสต์และ
นักสังคมนิยม ได้รับการเชิดชูในอินเดียจากกลุ่มต่าง ๆ ทางการเมือง ตั้งแต่
คอมมิวนิสต์ซ้ายจัด ไปจนถึง
ชาตินิยมฮินดูขวาจัด บางครั้งสิงห์ได้รับการเรียกขานเป็น
ชาฮีเด-อาฌาม (Shaheed-e-Azam; "ผู้พลีชีพผู้ยิ่งใหญ่") ใน
ภาษาอูรดูและ
ภาษาปัญจาบ[22]