ในปี ค.ศ. 1934 เออร์วิน พานอฟสกี (Erwin Panofsky) พิมพ์บทความชื่อ ""การแต่งงานของอาร์นอลฟีนี" โดย ยัน ฟัน ไอก์" ใน "นิตยสารเบอร์ลิงตัน" กล่าวว่าลายเซ็นอันใหญ่โตของฟัน ไอก์บนผนังของด้านหลังและสิ่งอื่นในภาพก็เพื่อเป็นบ่งว่าเป็นเอกสารทางกฎหมายที่เป็นการบันทึกการสมรส[6]

ตั้งแต่นั้นมาก็มีการโต้แย้งกันในหัวข้อนี้ นักประวัติศาสตร์ศิลปะเอ็ดวิน ฮอลล์กล่าวว่าเป็นภาพที่แสดงการหมั้นหมายไม่ใช่การแต่งงาน ส่วนมาร์กาเรต ดี. แคร์รอลล์ นักประวัติศาสตร์ศิลปะอีกคนหนึ่งโต้ว่าเป็นภาพเขียนที่แสดงการตกลงทางธุรกิจระหว่างสามีและภรรยาในบทความชื่อ "ในนามของพระเจ้าและผลประโยชน์: "ภาพเหมือนอาร์นอลฟีนี" โดยยัน ฟัน ไอก์" ที่เขียนในปี ค.ศ. 1993

ลอร์น แคมป์เบลล์ในแค็ตตาล็อกของหอศิลป์แห่งชาติไม่เห็นความจำเป็นในการแสวงหาความหมายที่มีเงื่อนงำของภาพเขียนนี้นอกไปจากการเป็นภาพเหมือนของคนสองคน ที่อาจจะเป็นภาพที่เขียนขึ้นเพื่อฉลองการแต่งงานแต่ไม่ใช่เพื่อเป็นบันทึกทางกฎหมาย แคมป์เบลล์อ้างตัวอย่างของจุลจิตรกรรมจากหนังสือต้นฉบับที่แสดงภาพการเขียนอักษรบนผนังแบบตกแต่งที่นิยมทำกันในสมัยนั้น ภาพเขียนอีกภาพหนึ่งของฟัน ไอก์ของหอศิลป์แห่งชาติที่เรียกกันว่า "Leal Souvenir" มีลายเซ็นที่มีลักษณะเป็นลายเซ็นสำหรับเอกสารที่เกี่ยวกับกฎหมาย[3]

ข้อคิดเห็นใหม่ของมาร์กาเรต คอสเตอร์กล่าวว่าเป็นภาพเขียนแบบอนุสรณ์ของภรรยาผู้เสียชีวิตไปราวปีหนึ่งก่อนหน้านั้นซึ่งลบล้างทฤษฎีต่าง ๆ ที่กล่าวมาข้างต้น

นักประวัติศาสตร์ศิลปะมักซีมีลียาน มาร์เตินส์เสนอว่าเป็นภาพเขียนที่ตั้งใจจะให้เป็นของขวัญต่อตระกูลอาร์นอลฟีนีในอิตาลี ที่แสดงความอุดมสมบูรณ์และความมั่งคั่งของคู่บ่าวสาวในภาพ[ต้องการอ้างอิง] มาร์เตินส์มีความรู้สึกว่าเป็นเหตุผลที่อาจจะอธิบายสิ่งต่าง ๆ ที่แปลกในภาพ เช่นการที่อาร์นอลฟีนีและภรรยาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่เป็นเสื้อผ้าสำหรับฤดูหนาวขณะที่เป็นหน้าร้อนที่มีต้นเชอร์รีออกผลอยู่นอกหน้าต่าง และสาเหตุที่ฟัน ไอก์ลงชื่อตัวใหญ่โตกลางภาพเขียนว่า "ยาน เดอ ไอก์อยู่ที่นี่ ค.ศ. 1434"