ประวัติการเป็นเจ้าของของภาพเขียนเท่าที่ทราบตามลำดับเวลา:[11]

• ค.ศ. 1434 - ภาพเขียนเขียนและลงวันที่โดย ฟัน ไอก์ อาจจะเป็นเจ้าของโดยผู้เป็นแบบ
• ก่อน ค.ศ. 1516 - เป็นของดอน ดิเอโก เดอ เกบารา (เสียชีวิตที่บรัสเซลส์ ในปี ค.ศ. 1520) ข้าราชสำนักชาวสเปนของราชวงศ์ฮาพส์บวร์คที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในเนเธอร์แลนด์และอาจจะรู้จักอาร์นอลฟีนี เมื่อมาถึง ค.ศ. 1516 ก็ได้มอบภาพนี้ให้แก่อาร์คดัชเชสมาร์กาเรตแห่งออสเตรียผู้สำเร็จราชการของฮาพส์บวร์คแห่งเนเธอร์แลนด์
• ค.ศ. 1516 - ภาพเขียนเป็นสิ่งแรกในรายการสำรวจภาพเขียนของอาร์คดัชเชสมาร์กาเรตที่ทำต่อหน้าพระองค์ที่เมเคอเลิน ที่มีคำบรรยายเป็นภาษาฝรั่งเศสว่า "ภาพเขียนขนาดใหญ่ที่เรียกว่า "Hernoul le Fin กับภรรยาในห้อง" ที่ได้รับจากดอน ดิเอโก ที่มีตราอาร์มบนภาพดังกล่าว; เขียนโดยจิตรกรโยฮันน์" และมีข้อเขียนเล็ก ๆ บนขอบรายการว่า "เป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องใส่ล็อกเพื่อจะปิดภาพ: ตามคำสั่งของมาดาม[อาร์ชดัชเชสมาร์กาเรต]"
• ค.ศ. 1523-1524 - ในรายการสำรวจภาพเขียนเมเคอเลินอีกรายการหนึ่งก็มีคำบรรยายที่คล้ายคลึงกัน แต่ครั้งนี้ชื่อผู้เป็นแบบเปลี่ยนเป็น "Arnoult Fin" แทนที่จะเป็น "Hernoul le Fin"
• ค.ศ. 1558 - ในปี ค.ศ. 1530 มาเรียแห่งออสเตรีย หลานของอาร์คดัชเชสมาร์กาเรตก็ได้เป็นเจ้าของภาพเขียน และในปี ค.ศ. 1556 พระองค์ก็เสด็จไปพำนักในประเทศสเปน ในรายการสำรวจภาพเขียนหลังจากที่สิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1558 ระบุว่าภาพเขียนตกไปเป็นของพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน ภาพเขียนของพระราชธิดาสองพระองค์ของพระเจ้าเฟลิเปเห็นได้ชัดว่าวางท่าเช่นเดียวกับภาพเขียนนี้
• ค.ศ. 1599 - ผู้เข้าเยี่ยมชมพระราชวังอัลกาซาร์ในมาดริดเห็นภาพเขียนภาพนี้ และมีประโยคจากโอวิดบนกรอบว่า "See that you promise: what harm is there in promises? In promises anyone can be rich." เชื่อกันว่าเดียโก เบลัซเกซ รู้จักภาพเขียนภาพนี้ซึ่งอาจจะเป็นภาพที่มีอิทธิพบต่อการเขียนภาพ "ลัสเมนินัส" ที่เป็นภาพของห้องในพระราชวังเดียวกัน
• ค.ศ. 1700 - ในรายการสำรวจภาพเขียนหลังจากการเสด็จสวรรคตของพระเจ้าการ์โลสที่ 2 แห่งสเปนภาพเขียนก็ยังคงอยู่ในพระราชวังพร้อมด้วยประโยคจากโอวิด
• ค.ศ. 1794 - ภาพเขียนไปอยู่ที่พระราชวังใหม่ในมาดริด
• ค.ศ. 1816 - ภาพเขียนไปอยู่ที่ลอนดอนโดยมีนายพันเจมส์ เฮย์เป็นเจ้าของ เฮย์นายทหารสกอตอ้างว่าหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บในยุทธการวอเตอร์ลู (Battle of Waterloo) ในปีก่อนหน้านั้นก็เห็นภาพเขียนแขวนอยู่ในห้องผู้ป่วยในบรัสเซลส์ เฮย์ก็ตกหลุมรักภาพนี้และหว่านล้อมให้เจ้าของขายให้ แต่ที่น่าจะเป็นจริงมากกว่าคือเฮย์เข้าร่วมในยุทธการที่บิตอเรียในสเปนในปี ค.ศ. 1813 ที่ฝ่ายอังกฤษปล้นรถม้าใหญ่ที่เต็มไปด้วยภาพเขียนที่โจเซฟ โบนาปาร์ต ไปขนมาจากราชสำนักสเปน เฮย์นำภาพเขียนมาถวายเจ้าชายผู้สำเร็จราชการผู้ต่อมาขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักรผ่านทางเซอร์ทอมัส ลอว์เรนซ์ เจ้าชายผู้สำเร็จราชการทรงรับและตั้งไว้ที่คฤหาสน์คาร์ลตันเป็นเวลาสองปีก่อนที่จะคืนให้เฮย์ในปี ค.ศ. 1818.
• ราว ค.ศ. 1828 - เฮย์มอบภาพเขียนให้เพื่อนดูแลและไม่ได้พบกับเพื่อนคนนี้อีกสิบสามปี จนกระทั่งมาจัดให้ภาพเขียนออกแสงในนิทรรศการ
• ค.ศ. 1841 - ภาพเขียนออกแสงในนิทรรศการ
• ค.ศ. 1842 - หอศิลป์แห่งชาติแห่งลอนดอนที่เพิ่งก่อตั้งซื้อภาพเขียนจากเฮย์เป็นจำนวน 600 ปอนด์ บานภาพและกรอบเดิมหายไป