ภาษากาปัมปางัน
| ภูมิภาค | เขตกิตนางลูโซน (จังหวัดปัมปังกาทั้งหมด, จังหวัดตาร์ลักตอนใต้, จังหวัดบาตาอันตะวันออกเฉียงเหนือ, จังหวัดบูลาคันตะวันตก, จังหวัดนูเวบาเอซีฮาตะวันตกเฉียงใต้, จังหวัดซัมบาเลสตะวันออกเฉียงใต้) |
|---|---|
| ตระกูลภาษา | |
| ผู้วางระเบียบ | Komisyon sa Wikang Filipino |
| ออกเสียง | [kapamˈpaŋan] |
| ระบบการเขียน | ลาติน (อักษรกาปัมปางัน) เคยเขียนเป็น: อักษรกูลีตัน |
| จำนวนผู้พูด | 2 ล้าน (2005) ภาษาท้องถิ่นที่พูดในฟิลิปปินส์มากเป็นอันดับ 7[1] |
| ISO 639-3 | pam |
| ISO 639-2 | pam |
| ชาติพันธุ์ | ชาวกาปัมปางัน |
| ภาษาทางการ | ภาษาภูมิภาคของประเทศฟิลิปปินส์ |
| ประเทศที่มีการพูด | ฟิลิปปินส์ |
