ภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล (โปรตุเกส: português do Brasil, português brasileiro) เป็นชื่อเรียกโดยรวมของวิธภาษาต่าง ๆ ของภาษาโปรตุเกสที่ใช้กันในประเทศบราซิลซึ่งเป็นภาษาโปรตุเกสรูปแบบที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลก[2][3] ภาษาโปรตุเกสแบบบราซิลพูดโดยผู้อยู่อาศัยในบราซิลเกือบทั้งหมดประมาณ 200 ล้านคน[4] และพูดกันอย่างแพร่หลายในหมู่ชาวบราซิลพลัดถิ่นซึ่งในปัจจุบันประกอบด้วยชาวบราซิลประมาณสองล้านคนที่อพยพไปยังประเทศอื่นภาษาโปรตุเกสแบบบราซิลมีความแตกต่างจากภาษาถิ่นต่าง ๆ ที่พูดในประเทศโปรตุเกสและประเทศที่พูดภาษาโปรตุเกสในแอฟริกา (โดยเฉพาะในด้านสัทวิทยาและสัทสัมพันธ์) ภาษาโปรตุเกสในประเทศกลุ่มหลังนี้มีแนวโน้มที่จะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับภาษาโปรตุเกสแบบยุโรปร่วมสมัย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการปกครองระบบอาณานิคมของโปรตุเกสในประเทศเหล่านี้สิ้นสุดลงช้ากว่าในบราซิล แม้จะมีความแตกต่างกันมากระหว่างวิธภาษาพูด แต่ภาษาโปรตุเกสแบบบราซิลและแบบยุโรปก็มีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยในภาษาเขียนที่เป็นทางการ[5] (คล้ายคลึงกับความแตกต่างที่พบระหว่างภาษาอังกฤษแบบอเมริกันและแบบบริติชในหลาย ๆ ด้าน) และยังสามารถเข้าใจซึ่งกันและกันได้ใน ค.ศ. 1990 ประชาคมประเทศผู้ใช้ภาษาโปรตุเกส (Comunidade dos Países de Língua Portuguesa) ซึ่งรวมตัวแทนจากทุกประเทศที่ใช้ภาษาโปรตุเกสเป็นภาษาทางการได้บรรลุความตกลงว่าด้วยการปฏิรูปอักขรวิธีภาษาโปรตุเกสเพื่อรวมมาตรฐานที่ใช้ในบราซิลกับมาตรฐานที่ใช้ในประเทศอื่น ๆ เข้าเป็นหนึ่งเดียว การปฏิรูปอักขรวิธีนี้เริ่มมีผลบังคับในบราซิลตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2552 ส่วนในโปรตุเกส ประธานาธิบดีโปรตุเกสได้ลงนามร่างกฎหมายการปฏิรูปเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2551 โดยกำหนดให้มีระยะเวลาเปลี่ยนผ่านซึ่งในระหว่างนี้อักขรวิธีจากมาตรฐานทั้งสองจะปรากฏร่วมกัน ระยะเปลี่ยนผ่านในบราซิลสิ้นสุดลงในวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2558 ในขณะที่ระยะเปลี่ยนผ่านในโปรตุเกสได้สิ้นสุดลงก่อนหน้านั้นแล้วในปีเดียวกันภาษาถิ่นต่าง ๆ ของภาษาโปรตุเกสแบบบราซิลอาจแตกต่างกันในด้านต่าง ๆ เช่น การออกเสียงสระ ทำนองเสียงพูด เป็นต้น แม้ว่าจะยังคงเข้าใจซึ่งกันและกันได้ก็ตาม[6]