ชาวมอแกลนใช้ภาษาที่จัดอยู่ในตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน ใกล้เคียงกับมอแกนและสามารถสื่อสารกันได้ ขณะที่ภาษาอูรักลาโว้ยจะต่างจากกลุ่มอื่นค่อนข้างมาก[11][10] แต่มอแกลนจะได้รับอิทธิพลจากภาษาไทยมากกว่ามอแกน[12] และทั้งสามภาษาไม่มีอักษรเป็นของตัวเอง[2] และปัจจุบันชาวเลทั้งสามกลุ่มกำลังเผชิญวิกฤตทางวัฒนธรรมและภาษาที่กำลังถูกกลืน[6][7]

ชาวมอแกลนแต่ดั้งเดิมนับถือผีบรรพบุรุษ เน้นการบนบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีการตั้งศาลหรือศาลาขนาดย่อมเรียกว่า "หลาทวด"[11][10] และมีพิธีกรรมลอยเคราะห์ด้วยเรือเช่นเดียวกับชาวอูรักลาโว้ยต่างกันเพียงวัสดุและรูปแบบเรือ[13] รวมทั้งมีการแสดงรองเง็งตามโอกาสสำคัญ[14] แต่ในปัจจุบันชาวมอแกลนมีการปรับตัวเข้ากับสังคมสมัยใหม่ มีการรับวัฒนธรรมและภาษาจากไทยเข้าผสมกับวัฒนธรรมเดิม ปัจจุบันส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ[2][12] มีจำนวนน้อยที่เข้ารีตศาสนาคริสต์[1]