มาตรวัดโบฟอร์ต (อังกฤษ: The Beaufort Scale) เป็นมาตรวัดที่มาจากการสังเกตหรือการทดลองที่เกี่ยวข้องกับความเร็วลมกับสภาวะที่สังเกตได้ในทะเลหรือบนบก เป็นมาตราส่วนสำหรับคาดคะเนความเร็วของลมไว้ใช้ใน การเดินเรือใบ[1] โดยถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี ค.ศ. 1805 โดยนักอุทกศาสตร์ชาวไอริชชื่อ ฟรานซิส โบฟอร์ต (ต่อมาเป็นพลเรือตรี เซอร์ ฟรานซิส โบฟอร์ต) เจ้าหน้าที่กองทัพเรือในขณะนั้น มาตราโบฟอร์ตนั้นมีการพัฒนาที่ซับซ้อนและยาวนานจากข้อมูลก่อนหน้าของคนอื่น ๆ (รวมถึง แดเนียล เดโฟ ในศตวรรษก่อน) จนเมื่อโบฟอร์ตรับหน้าที่เป็นนักอุทกศาสตร์ของกองทัพเรือในยุค 1830 จนมีการนำมาใช้อย่างเป็นทางการโดยกัปตัน โรเบิร์ต ฟิตซ์รอย ต่อมาได้จัดตั้งสำนักงานอุตุนิยมวิทยาแห่งแรก (สำนักงานเมท) ในประเทศอังกฤษเพื่อให้การพยากรณ์อากาศ[2]ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 นายทหารเรือที่ทำการสังเกตสภาพอากาศ แต่ก็ไม่มีมาตราเป็นมาตรฐานและดังนั้นพวกเขาจะตัดสินใจจากความคิดของเขาเอง - "ลมแรง" ของชายคนหนึ่งอาจเป็น "ลมอ่อน" ของผู้อื่น ดังนั้นโบฟอร์ตจึงประสบความสำเร็จในการสร้างมาตรฐานให้กับการวัดความเร็วลมของคนทั่วโลก