หลายปีต่อมา หลังจากพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชทรงเอาชนะเปอร์เชียได้แล้ว พระเจ้าอเล็กซานเดอร์ทรงมีพระดำริจะขยายอาณาเขตไปยังชมพูทวีป จึงรวบรวมกองทัพ กำลังไพร่พลและยกกองทัพเดินทางสู่เทือกเขาฮินดูกุซ แคว้นปัญจาบ ของ อินเดีย พระเจ้าอัมพิราชา กษัตริย์แห่งตักศิลา ทรงยอมแพ้แก่พระเจ้าอเล็กซานเดอร์แต่โดยดี เพราะรู้ว่ากองทัพพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ยิ่งใหญ่มาก หากรบไปก็มีแต่แพ้ยับย่อยเท่านั้น ทำให้พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชทรงสามารถเอาชนะเมืองตักศิลาได้โดยง่าย

เมื่อพระเจ้าโปรส พระราชาแห่งเมืองเปารวะทรงทราบเรื่อง จึงเร่งระดมพลกองทหารราบ ทหารม้า และช้างศึกมากมาย ตั้งทัพคอยที่ริมฝั่งแม่น้ำเฌลัม ฝ่ายพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ก็วางแผนการรบ โดยให้เคลื่อนทัพข้ามแม่น้ำเฌลัมในเวลาเช้ามืด แม้ในขณะนั้นจะมีสายฝนโหมกระหน่ำก็ตาม จนกระทั่งพระเจ้าอเล็กซานเดอร์สามารถนำทัพข้ามแม่น้ำเฌลัมได้สำเร็จ ทั้งสองกองทัพเผชิญหน้ากัน

กองทัพมาซิโดเนียเริ่มโจมตีในขณะที่กองทัพอินเดียไม่ทันระวังตัว ด้วยหวังว่าจะโจมตีได้ง่าย แต่ผิดคาด เมื่อกองทัพช้างที่มีพระเจ้าโปรสนำทัพ สามารถสู้รบกับกองทัพมาซิโดเนียได้อย่างมีชั้นเชิงกว่า เพราะได้เปรียบกว่าในสมรภูมิ ฝ่ายทหารมาซิโดเนียไม่เคยเห็นช้างมาก่อนก็หวาดหวั่น ตกใจเป็นอย่างมากจนเสียรูปกระบวนทัพ อีกทั้งสายฝนที่โหมกระหน่ำลงมาทำให้เกิดดินโคลน ทหารมาซิโดเนียจึงขาดความคล่องตัวในการรบ

ในขณะที่กองทัพมาซิโดเนียกำลังเสียเปรียบนั้น ช้างศึกของพระเจ้าโปรสก็ถูกแหลนของทหารมาซิโดเนียแทงเข้าจุดสำคัญได้รับบาดเจ็บสาหัส สะบัดร่างด้วยความเจ็บปวดจนพระเจ้าโปรุสตกลงมา ทหารมาซิโดเนียเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปจับตัวพระเจ้าโปรสไว้ทันที พระเจ้าโปรสถูกนำตัวมาเข้าเฝ้าพระเจ้าอเล็กซานเดอร์และยอมจำนนแต่โดยดี พระเจ้าอเล็กซานเดอร์เห็นว่าพระเจ้าโปรสยอมอ่อนน้อม จึงให้ครองแคว้นปัญจาบต่อไป แคว้นปัญจาบจึงเป็นเมืองขึ้นของมาซิโดเนียตั้งแต่นั้นมา[1]