ท้ายพยางค์ ของ ยฺหวิดเพ็ง

aa
/aː/
沙		aai
/aːi̯/
徙		aau
/aːu̯/
梢		aam
/aːm/
三		aan
/aːn/
山		aang
/aːŋ/
坑		aap
/aːp̚/
圾		aat
/aːt̚/
剎		aak
/aːk̚/
客
a
/ɐ/
ai
/ɐi̯/
西		au
/ɐu̯/
收		am
/ɐm/
心		an
/ɐn/
新		ang
/ɐŋ/
笙		ap
/ɐp̚/
濕		at
/ɐt̚/
失		ak
/ɐk̚/
塞
e
/ɛː/
些		ei
/ei̯/
四		eu
/ɛːu̯/
掉		em
/ɛːm/
舐		 eng
/ɛːŋ/
鄭		ep
/ɛːp̚/
夾		 ek
/ɛːk̚/
石
i
/iː/
詩		 iu
/iːu̯/
消		im
/iːm/
閃		in
/iːn/
先		ing
/ɪŋ/
星		ip
/iːp̚/
攝		it
/iːt̚/
洩		ik
/ɪk/
識
o
/ɔː/
疏		oi
/ɔːy̯/
開		ou
/ou̯/
蘇		 on
/ɔːn/
看		ong
/ɔːŋ/
康		 ot
/ɔːt̚/
喝		ok
/ɔːk̚/
索
u
/uː/
夫		ui
/uːy̯/
灰		  un
/uːn/
寬		ung
/ʊŋ/
鬆		 ut
/uːt̚/
闊		uk
/ʊk/
叔
 eoi
/ɵy̯/
需		  eon
/ɵn/
詢		  eot
/ɵt̚/
摔		 
oe
/œː/
鋸		    oeng
/œːŋ/
商		 oet
/œːt̚/
oek
/œːk̚/
削
yu
/yː/
書		   yun
/yːn/
孫		  yut
/yːt̚/
雪		 
   m
/m̩/
唔		 ng
/ŋ̩/
吳		   
  • เฉพาะอักษรท้ายพยางค์ m และ ng เท่านั้นที่สามารถเขียนโดด ๆ ได้ ในฐานะพยางค์เสียงนาสิก
  • ^ ^ ^ เป็นการออกเสียงคำเหล่านี้ในแบบภาษาพูดที่ไม่เป็นทางการ
  • ^ ใช้ละเสียงในภาษาพูดที่ไม่เป็นทางการ เช่น a6 ใน 四十四 (sei3a6 sei3) ซึ่งมาจาก sei3 sap6 sei3[3]
  • ^ ใช้เป็นคำเลียนเสียงธรรมชาติ เช่น oet6 เสียงเรอ หรือ goet4 เสียงกรน