ส่วนต่อขยายสุขุมวิท - ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ

• หน่วยงานที่รับผิดชอบ: สำนักการจราจรและขนส่ง กรุงเทพมหานคร
• พื้นที่ที่เส้นทางผ่าน : เขตวัฒนา, เขตสวนหลวง, เขตประเวศ, เขตลาดกระบัง กรุงเทพมหานคร, อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ
• เส้นทาง : แนวเส้นทางนี้ปรากฏขึ้นครั้งแรกในแผนการขยายแนวเส้นทางระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพมหานคร ตามมติการประชุมร่วมกับคณะกรรมการจัดการจราจรทางบก (คจร.) เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2547 ที่คจร. มีมติให้กรุงเทพมหานครศึกษาแนวทางเพิ่มเติมเพื่อต่อขยายสายทางภายใน พ.ศ. 2552 โดยแนวเส้นทางจะต่อขยายจากสถานีอ่อนนุช แล้วเลี้ยวขวาเข้าถนนอ่อนนุช ผ่านแยกศรีนุช แยกพัฒนาการ เข้าสู่ถนนลาดกระบัง จากนั้นเลี้ยวขวาเข้าท่าอากาศยานสุวรรณภูมิในแนวเดียวกับถนนสุวรรณภูมิ 1 เพื่อสิ้นสุดทั้งโครงการที่สถานีท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ซึ่งจะยกระดับอยู่ด้านหน้าอาคารผู้โดยสารหลัก รวมระยะทาง 20 กิโลเมตร แต่เนื่องจากแนวเส้นทางส่วนใหญ่เป็นแนวคู่ขนานกับ รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ช่วงรามคำแหง - สุวรรณภูมิ ถึงแม้จะเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระให้กับโครงการ รวมถึงขนส่งผู้โดยสารออกไปตามแนวถนนอ่อนนุช และถนนลาดกระบัง แต่ด้วยข้อกังขาเรื่องการลงทุน กรุงเทพมหานครจึงไม่ได้เสนอส่วนต่อขยายนี้ให้คณะรัฐมนตรีพิจารณา[5]

ส่วนต่อขยายอ่อนนุช - บางนา - ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ

• หน่วยงานที่รับผิดชอบ : สำนักการจราจรและขนส่ง กรุงเทพมหานคร
• พื้นที่ที่เส้นทางผ่าน : เขตบางนา กรุงเทพมหานคร
• เส้นทาง : แนวเส้นทางนี้ปรากฏขึ้นครั้งแรกในแผนแม่บทระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2537 (MTMP) และแผนแม่บทเพื่อการปฏิบัติจริง พ.ศ. 2539 (CTMP) โดยแนวเส้นทางจะต่อขยายจากสถานีอ่อนนุชไปยังสถานีอุดมสุข แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าถนนบางนา-บางปะกง มุ่งหน้าไปทางจังหวัดชลบุรีจนถึงกิโลเมตรที่ 16 แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าพื้นที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิด้านใต้ แต่ด้วยสภาวะเศรษฐกิจที่ไม่ฟื้นฟูดีในการปรับปรุงแผนแม่บทเมื่อครั้ง พ.ศ. 2543 (URMAP) จึงได้ยกเลิกเส้นทางดังกล่าวไป ต่อมาในการประชุมร่วมกับคณะกรรมการจัดการจราจรทางบก (คจร.) เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2547 คจร. มีมติให้กรุงเทพมหานครศึกษาแนวทางเพิ่มเติมเพื่อต่อขยายสายทางภายใน พ.ศ. 2552 กรุงเทพมหานครจึงหยิบเอาแนวเส้นทางดังกล่าวกลับมาพิจารณา โดยลดระยะทางเหลือเพียงกิโลเมตรที่ 4 บริเวณวัดศรีเอี่ยม รวมระยะทาง (จากสถานีอุดมสุข) 4.4 กิโลเมตร แต่เนื่องจากแนวเส้นทางเป็นเส้นทางระยะสั้น จึงไม่คุ้มค่าต่อการลงทุน ประกอบกับเส้นทางช่วงอ่อนนุช - สุวรรณภูมิไม่ได้ถูกนำเสนอเข้าพิจารณา กรุงเทพมหานครจึงมีแนวคิดในการต่อขยายเส้นทางจากวัดศรีเอี่ยมออกไปอีก 12 กิโลเมตร เพื่อสิ้นสุดที่บริเวณอาคารผู้โดยสารฝั่งใต้ของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิตามแผนแม่บทเดิมเมื่อ พ.ศ. 2539 ก่อนแยกโครงการออกมาดำเนินการต่างหากในชื่อ รถไฟฟ้าสายสีฟ้าอ่อน และลดระดับโครงการจากรถไฟฟ้ารางหนักเป็นรถไฟฟ้ารางเบา