รัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本国憲法 นิฮงโกะกุเค็งโป) เป็นกฎหมายพื้นฐานของประเทศญี่ปุ่น ตราเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1947 เป็นรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ของประเทศญี่ปุ่นยุคหลังสงครามรัฐธรรมนูญกำหนดระบอบการปกครองแบบรัฐสภาและรับประกันสิทธิพื้นฐาน ภายใต้ข้อความของรัฐธรรมนูญ จักรพรรดิญี่ปุ่นทรงเป็น "สัญลักษณ์แห่งรัฐและเอกภาพของประชาชน" และทรงมีบทบาทเฉพาะในพิธีการโดยไม่มีอำนาจอธิปไตยรัฐธรรมนูญนี้ ซึ่งมีชื่ออื่นว่า "รัฐธรรมนูญหลังสงคราม" หรือ "รัฐธรรมนูญสันติภาพ" มีเอกลักษณ์และขึ้นชื่อจากการสละสิทธิก่อสงครามที่ระบุในมาตรา 9 และบทบัญญัติสำหรับอำนาจอธิปไตยของปวงชนโดยนิตินัยร่วมกับพระมหากษัตริย์รัฐธรรมนูญนี้ร่างขึ้นภายใต้การยึดครองของฝ่ายสัมพันธมิตรให้หลังสงครามโลกครั้งที่สอง และตั้งใจแทนที่ระบบแสนยนิยมและสมบูรณาญาสิทธิราชย์เดิมของประเทศญี่ปุ่นด้วยประชาธิปไตยเสรีนิยมรูปแบบหนึ่ง ปัจจุบัน เป็นรัฐธรรมนูญที่แก้ไขยากและต่อมาไม่มีการแก้ไขเพิ่มเติมใด ๆ นับแต่มีมติเห็นชอบ[1]