ลำดับกษัตริย์ ของ ราชวงศ์โก้นบอง

ลำดับที่[2]	พระนามภาษาไทย	พระนามภาษาพม่า	ความหมายของ พระนาม	ตำแหน่ง/ความสัมพันธ์กับกษัตริย์ลำดับก่อนหน้า	ครองราชย์ (ค.ศ.)	หมายเหตุ
1	พระเจ้าอลองพญา[3]	အလောင်းမင်းတရား อะล่องมี่นตะย่า, အလောင်းဘုရား อะล่องพะย่า	หน่อพระพุทธเจ้า	นายบ้านมุกโชโบ	1752–1760	ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์อลองพญา ผู้ทรงนำทัพเข้าตีกรุงศรีอยุธยาใน ค.ศ. 1760 (พ.ศ. 2303)
2	พระเจ้ามังลอก[4]	နောင်တော်ကြီးမင်း นองดอจี้มี่น	พระบรมเชษฐาธิราช[5]	พระราชโอรส (พระราชโอรสพระองค์โตในพระเจ้าอลองพญา)	1760–1763	ร่วมทัพในศึกกรุงศรีอยุธยา ค.ศ. 1760
3	พระเจ้ามังระ[6]	ဆင်ဖြူရှင်မင်း ซีน-พยูชีนมี่น	พระเจ้าช้างเผือก	พระอนุชา (พระราชโอรสพระองค์ที่ 2 ในพระเจ้าอลองพญา)	1763–1776	พิชิตกรุงศรีอยุธยา ค.ศ. 1767 (พ.ศ. 2310), ขยายอิทธิพลสู่ล้านนา ล้านช้าง และมณีปุระ, ประสบความสำเร็จในการต่อต้านการรุกรานจากจีน 4 ครั้ง
4	พระเจ้าจิงกูจา	စဉ့်ကူးမင်း สิ่นกู้มี่น	พระเจ้าสิ่นกู้[7]	พระราชโอรส	1776–1781
5	พระเจ้าหม่องหม่อง	ဖောင်းကားစား မောင်မောင် ผ้องก้าซ่า มองมอง	พระเจ้าผ้องก้าซ่า มองมอง[8]	พระญาติ (พระราชโอรสของพระเจ้ามังลอก)	1782	อยู่ในราชสมบัติเพียงหนึ่งสัปดาห์
6	พระเจ้าปดุง	ဗဒုံမင်း บะโดนมี่น, ဘိုးတော်ဘုရား โบ้ดอพะย่า, ဆင်ဖြူများရှင် ซีน-พยู-มย่าชีน	พระเจ้าบะโดน, พระบรมอัยกาธิราช, พระเจ้าช้างเผือก[9]	พระปิตุลา (พระราชโอรสพระองค์ที่ 4 ในพระเจ้าอลองพญา)	1782–1819	ทำสงครามกับกรุงรัตนโกสินทร์, ผนวกดินแดนยะไข่สำเร็จ
7	พระเจ้าจักกายแมง	ဘကြီးတော် บะจี้ดอ, စစ်ကိုင်းမင်း ซะไก้ง์มี่น	พระบรมปิตุลาธิบดี, พระเจ้าซะไกง์[10]	พระราชนัดดา (หลานปู่)	1819–1837	ร่วมรบกับพระเจ้าปดุงในสงครามกับกรุงรัตนโกสินทร์, ยกทัพตีมณีปุระและอัสสัมของอินเดีย, พ่ายแพ้สงครามพม่า-อังกฤษครั้งที่หนึ่ง
8	พระเจ้าแสรกแมง	သာယာဝတီမင်း ตายาวะดีมี่น	พระเจ้าสารวดี[11]	พระอนุชา	1837–1846	ร่วมรบในสงครามพม่า-อังกฤษครั้งที่หนึ่ง ในฐานะเจ้าเมืองสารวดี
9	พระเจ้าพุกามแมง	ပုဂံမင်း ปะกานมี่น	พระเจ้าพุกาม[12]	พระราชโอรส	1846–1853	ถูกถอดจากราชบัลลังก์หลังทรงแพ้สงครามพม่า-อังกฤษครั้งที่สอง
10	พระเจ้ามินดง	မင်းတုန်းမင်း มี่นโด้นมี่น	พระเจ้ามี่นโด้น[13]	พระอนุชา	1853–1878
11	พระเจ้าธีบอ	သီပေါမင်း ตีบอมี่น	พระเจ้าสี่ป้อ[14]	พระราชโอรส	1878–1885	กษัตริย์พระองค์สุดท้ายแห่งพม่า ทรงถูกบังคับให้สละราชสมบัติและเนรเทศไปอยู่ที่อินเดียหลังสิ้นสงครามพม่า-อังกฤษครั้งที่สาม