ราชอาณาจักรอัฟกานิสถาน (อังกฤษ: Kingdom of Afghanistan; ปาทาน: د افغانستان واکمنان‎; เปอร์เซีย: پادشاهي افغانستان‎) เป็นราชอาณาจักรที่ปกครองอัฟกานิสถาน ระหว่าง ค.ศ. 1926-1973 สถาปนาโดยพระเจ้าอมานุลเลาะห์ หลังพระองค์ทรงครองราชย์ได้ 7 ปี พระเจ้าอมานุลเลาะห์ทรงพัฒนาประเทศตามแบบชาติตะวันตก ทำให้เกิดความขัดแย้งกับกลุ่มอนุรักษนิยมจนพระองค์ต้องสละราชสมบัติให้พระเชษฐา (พี่ชาย) คือ พระเจ้าอินายาตุลเลาะห์ พระเจ้าอินายาตุลเลาะห์ทรงครองราชย์ได้ 3 วันก็ถูกพระเจ้าฮาบีบุลเลาะห์ กาลาคานียึดอำนาจและปกครองต่อมาเป็นเวลา 10 เดือน จึงถูกโมฮัมเหม็ด นาดีร์ นำกำลังเข้าจับกุมและปลงพระชนม์ นาดีร์สถาปนาตนเองขึ้นเป็นกษัตริย์ ปกครองอัฟกานิสถานนาน 39 ปี และสืบราชสมบัติโดยพระเจ้าโมฮัมเหม็ด ซาฮีร์ ชาห์ พระราชโอรส ในรัชสมัยของพระเจ้าโมฮัมเหม็ด ซาฮีร์ ชาห์ มีการเจริญสัมพันธไมตรีกับชาติต่าง ๆ เช่น สหภาพโซเวียต สหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา[1] ในปี ค.ศ. 1934 ราชอาณาจักรอัฟกานิสถานได้เป็นสมาชิกของสันนิบาติชาติ และวางตัวเป็นกลางในสงครามโลกครั้งที่สอง[2] พระเจ้าโมฮัมเหม็ด ซาฮีร์ ชาห์ทรงอยู่ในราชสมบัตินาน 40 ปี ขณะที่พระองค์ทรงประทับอยู่ที่อิตาลีเพื่อเข้ารับการรักษา ในปี ค.ศ. 1973 อาณาจักรของพระองค์ก็ถูกโค่นล้มโดยโมฮัมเหม็ด ดาวูด ข่าน อดีตนายกรัฐมนตรีและพระภาดา (ลูกพี่ลูกน้อง) ของพระองค์เอง[3]