อาณาเขตของราชอาณาจักรอิตาลีอ้างสิทธิ์บนพื้นที่ทั้งหมดที่เป็นสาธารณรัฐอิตาลีในปัจจุบัน พัฒนาการของอาณาเขตราชอาณาจักรได้เริ่มก่อตัวขึ้นจากการรวมชาติอิตาลีจนถึงปี ค.ศ. 1870 และราชอาณาจักรจะยังไม่ได้ครอบครองดินแดนของเมืองตรีเยสเตและเตรนตีโน-อัลโตอาดีเจ (ติรอลใต้) อย่างในปัจจุบัน หากแต่เมืองเหล่านี้จะได้รับมาจากออสเตรียในปี ค.ศ. 1919 นอกจากนี้ตามสนธิสัญญาแวร์ซายและสนธิสัญญาแซงแชร์แมง อิตาลีเองต้องยอมเสียดินแดนส่วนกอรีตซา ตรีเยสเต อิสเตรีย (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของโครเอเชียและสโลวีเนีย) และพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของโครเอเชียในปัจจุบันเพื่อแลกกับการได้จังหวัดดัลเมเชียซึ่งเดิมเป็นของโครเอเชีย ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 อิตาลีได้ครอบครองดินแดนในส่วนที่เป็นของโครเอเชียและดัลเมเชียเพิ่มขึ้น แต่เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 การอ้างสิทธิเหนือดินแดนดังกล่าวได้ถูกยกเลิกและได้มีการจัดทำเส้นพรมแดนใหม่ตามที่ปรากฏในปัจจุบัน

ราชอาณาจักรอิตาลียังมีอาณานิคม รัฐในอารักขา และรัฐหุ่นเชิด อื่นๆ ในความครอบครอง เช่น เอริเทรีย โซมาเลีย ลิเบีย เอธิโอเปีย (อิตาลีเข้ายึดครองในปี ค.ศ. 1932 และเสียให้แก่สหราชอาณาจักรในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2) แอลเบเนีย กรีซ คอซอวอ และมอนเตเนโกร (เข้ายึดครองในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2) โครเอเชีย (รัฐหุ่นเชิดของอิตาลีและนาซีเยอรมนี) และเขตเช่าขนาดเล็กพื้นที่ 46 เฮกตาร์ ในเมืองเทียนสินของจีน)