รายได้พื้นฐานถ้วนหน้าในประเทศบราซิลเป็นหัวข้อที่มีการอภิปรายมาอย่างน้อยตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1980 โดยในปี 2544 เอดูวาร์ดู ซูปลีซี สมาชิกวุฒิสภาจากพรรคแรงงานบราซิล เสนอกฎหมายซึ่งกำหนดให้มีสถาบันระบบสวัสดิการที่ก้าวหน้าดังกล่าว ทำให้บราซิลเป็นประเทศแรกของโลกที่มีกฎหมายรายได้พื้นฐานถ้วนหน้า ร่างกฎหมายดังกล่าวเรียกร้องให้มีการตั้งรายได้พื้นฐานถ้วนหน้าโดยเริ่มจากผู้ยากไร้ก่อน จนวุฒิสภาผ่านกฎหมายดังกล่าวในปี 2545 และสภาผู้แทนราษฎรในปี 2546 ประธานาธิบดีลงนามเป็นกฎหมายในปี 2547[1] โดยประธานาธิบดีมีหน้าที่ต้องค่อย ๆ นำการปฏิรูปดังกล่าวไปปฏิบัติ นับแต่นั้นประเทศบราซิลเริ่มใช้กฎหมายนี้ผ่านโครงการโบลซาฟามีลียา ซึ่งเป็นแกนกลางของนโยบายสังคมของประธานาธิบดีลูอิส อีนาซียู ลูลา ดา ซิลวา และเชื่อว่ามีส่วนทำให้เขาชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 2549