พายุโซนร้อนกำลังปานกลาง 01

• วันที่ 13 กันยายน พายุดีเปรสชันเขตร้อน (หรือพายุโซนร้อนตามมาตรา SSHWS) ก่อตัวขึ้นทางตะวันตกเฉียงใต้ของดีเอโกการ์ซีอา[4] ระบบมีเส้นทางเดินไปทางตะวันตกเฉียงใต้ค่อนใต้ การจัดระบบในพายุเป็นไปอย่างช้า ๆ เนื่องจากน้ำทะเลมีอุณหภูมิ 26 ถึง 27 องศาและลมเฉือนกำลังปานกลาง[5]
• วันที่ 16 กันยายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนเริ่มอ่อนกำลังลง หลังจากที่ระบบเผชิญหน้ากับสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวย
• วันที่ 17 กันยายน เมเตโอ-ฟร็องส์ และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมต่างออกประกาศฉบับสุดท้ายกับพายุ และพายุได้สลายตัวไปในที่สุด[6]

ในการวิเคราะห์หลังพายุ (Post-storm analysis) ระบบพายุได้ถูกปรับเป็นพายุโซนร้อนกำลังปานกลาง แต่ไม่มีการตั้งชื่อให้กับพายุลูกนี้[7]

พายุไซโคลนรุนแรงอัลซีด์

• วันที่ 6 พฤศจิกายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือเฉตะวันออกของเกาะมาดากัสการ์[8] โดยระบบพายุเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกเฉียงใต้เฉตะวันตกก่อนจะเบนทิศทางไปทางใต้
• วันที่ 7 พฤศจิกายน พายุดีเปรสชันทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังปานกลาง และได้รับชื่อ อัลซีด์ (Alcide)[9] ต่อมาในเวลา 06:00 UTC อัลซีด์ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไซโคลน[10]
• วันที่ 8 พฤศจิกายน เวลา 06:00 UTC อัลซีด์ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไซโคลนรุนแรง โดยมีความเร็วลมใน 10 นาทีต่อเนื่อง 90 นอต (165 กม./ชม.)[11] และอ่อนกำลังลงเป็นพายุไซโคลนในอีก 6 ชั่วโมงต่อมา เนื่องจากอุณหภูมิน้ำทะเลที่เย็นขึ้นและสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมน้อยลง[12] อัลซีด์จึงอ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่อง และเริ่มมีวังวนแอนไทไซโคลนขึ้นทางตะวันออกของปลายสุดด้านเหนือของมาดากัสการ์
• วันที่ 9 พฤศจิกายน อัลซีด์อ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังปานกลางในเวลา 12:00 UTC[13]
• วันที่ 11 พฤศจิกายน ระบบพายุทรุดลงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นพายุจึงกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนในเวลา 00:00 UTC และสลายตัวไปในที่สุด[14][15]

พายุโซนร้อนกำลังแรงบูชรา

พายุไซโคลนรุนแรงเกอนางา

• วันที่ 14 ธันวาคม ความกดอากาศต่ำเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะสุมาตรา ภายในภูมิภาคออสเตรเลีย จากนั้นมันทวีกำลังแรงขึ้น และได้รับชื่อว่า เกอนางา (Kenanga) โดยระบบมีทิศทางการเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้
• วันที่ 16 ธันวาคม เกอนางาเคลื่อนตัวเข้าสู่แอ่งมหาสมุทรอินเดียตะวันตกเฉียงใต้
• วันที่ 19 ธันวาคม เกอนางานทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไซโคลนเขตร้อนรุนแรง

พายุไซโคลนรุนแรงซีลีดา

พายุโซนร้อนกำลังปานกลางเดสมอนด์

พายุโซนร้อนกำลังปานกลางเอเกตแซง

พายุไซโคลนรุนแรงฟูนานี

พายุไซโคลนรุนแรงเจเลนา

พายุไซโคลนรุนแรงฮาเลฮ์

พายุไซโคลนรุนแรงอิดาอี

• วันที่ 4 มีนาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันตกของชายฝั่งประเทศโมซัมบิก หลังจากนั้นพายุดีเปรสชันได้เคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันออกเฉียงเหนืออย่างช้า ๆ และขึ้นฝั่งที่ประเทศโมซัมบิกในเวลาต่อมา
• วันที่ 6 มีนาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อน 11 ได้รับการเตือนการพัฒนาของพายุหมุนเขตร้อนระดับสีเหลืองจากศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม
• วันที่ 7 มีนาคม พายุเคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันตกเฉียงใต้เฉตะวันตก และคงลักษณะความเป็นพายุเขตร้อนตลอดเวลาที่อยู่บนแผ่นดิน
• วันที่ 8 มีนาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อน 11 อ่อนกำลังลง และเคลื่อนตัวเลี้ยวกลับไปทางตะวันออก
• วันที่ 9 มีนาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนได้เคลื่อนตัวลงสู่ทะเลบริเวณช่องแคบโมซัมบิก และเริ่มการจัดระบบขึ้น ต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ระบุว่าพายุมีแนวโน้มอย่างสูงท่จะพัฒนาขึ้นเป็นพายุหมุนเขตร้อน และต่อมาระบบได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังปานกลาง และได้รับชื่อว่า อิดาอี (Idai)
• วันที่ 10 มีนาคม อิดาอีเริ่มทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว และมีความรุนแรงเป็นพายุไซโคลนเขตร้อนใกล้กับเกาะมาดากัสการ์ ซึ่งระบบได้เรื่มเคลื่อนตัวเลี้ยวกลับไปทางตะวันตกอีกครั้งหนึ่ง และจากนั้นจึงเปลี่ยนทิศทางไปทางตะวันตกเฉียงใต้
• วันที่ 11 มีนาคม อิดาอีทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไซโคลนรุนแรงลูกที่เจ็ดของฤดูกาล และมีกำลังสูงสุดเป็นพายุไซโคลนรุนแรงระดับ 3
• วันที่ 12 มีนาคม อิดาอีอ่อนกำลังลงเนื่องจากระบบเข้าสู่วัฏจักรการแทนที่กำแพงตา
• วันที่ 13 มีนาคม อิดาอีเริ่มเร่งเคลื่อนตัวไปทางตะวันตก

เมื่อครั้งเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน อิดาอีส่งผลกระทบกับประเทศมาลาวีและประเทศโมซัมบิก ทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 56 ราย และได้รับบาดเจ็บอีก 577 คน จากเหตุอุทกภัยในประเทศมาลาวี มีผู้ได้รับผลกระทบจากพายุประมาณ 83,000 คน ตอนใต้ของจังหวัดจิกวาวาและจังหวัดนซันเจถูกตัดขาดเนื่องจากอุทกภัย[16] ในประเทศโมซัมบิกมีผู้เสียชีวิตจากอุทกภัย 66 ราย และมีประชาชนได้รับผลกระทบ 141,000 คน สภารัฐมนตรีโมซัมบิกได้ร้องขอเงินจำนวน 1.1 พันล้านเมติคัล (17.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) เพื่อนำมาช่วยเหลือผู้ที่ได้รับผลกระทบจากอุทกภัย[17]

พายุไซโคลนรุนแรงซะแวนนาห์

พายุไซโคลนรุนแรงจัวนินฮา

พายุไซโคลนรุนแรงเคนเนท

• วันที่ 21 เมษายน เมเตโอ-ฟร็องส์ (MFR) เริ่มออกคำแนะนำกับการแปรปรวนของอากาศเขตร้อน 14 ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมาดากัสการ์ จากนั้นระบบได้เลี้ยวไปทางตะวันตก
• วันที่ 23 เมษายน ตอนต้นวันระบบทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ต่อมาในเวลา 12.00 UTC พายุได้ทวีกำลังแรงขึ้นอีกเป็นพายุโซนร้อนกำลังปานกลาง และได้รับชื่อว่า เคนเนท (Kenneth) กลายเป็นพายุโซนร้อนลูกที่สิบสี่ของฤดูกาล
• วันที่ 24 เมษายน เคนเนททวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไซโคลน เคนเนทมีการจัดระบบขึ้นอย่างรวดเร็วขณะกำลังเคลื่อนตัวเข้าใกล้ชายฝั่งโมซัมบิก โดยมีกำลังเป็นถึงพายุหมุนเขตร้อนระดับ 3 ได้ภายในเวลาหนึ่งชั่วโมง และคาดว่าเคนเนทจะพัดเข้าประเทศโมซัมบิกภายในวันดังกล่าวนี้ด้วย และจะนำมาซึ่งอุทกภัยและวาตภัยในประเทศโมซัมบิก ซึ่งในเดือนที่ผ่านมาพื้นที่ดังกล่าวเพิ่งถูกโจมตีโดยพายุไซโคลนอิดาอีไป ทำให้เกิดความกังวลว่าวิกฤติด้านมนุษยธรรมที่กำลังเกิดขึ้นอยู่จะเลวร้ายลงไปอีกเนื่องจากพายุ[18][19]
• วันที่ 25 เมษายน เคนเนทมีกำลังสูงสุด เทียบเท่ากับพายุหมุนเขตร้อนระดับ 4 ขณะใกล้พัดขึ้นฝั่งประเทศโมซัมบิก อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเคนเนทได้เข้าสู่วัฏจักรการแทนที่กำแพงตาและเริ่มอ่อนกำลังลงก่อนที่จะพัดขึ้นฝั่ง ต่อมาในเวลา 18.15 UTC เคนเนทพัดขึ้นฝั่งที่ทางเหนือของเมืองเปมบา ประเทศโมซัมบิกในฐานะเทียบเท่าพายุหมุนเขตร้อนระดับ 4 โดยมีความเร็วลมเฉลี่ยสูงสุดใน 1 นาทีที่ 220 กม./ชม.[18] การพัดขึ้นฝั่งนี้ทำให้เคนเนทกลายเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีกำลังแรงมากที่สุดที่พัดขึ้นฝั่งประเทศโมซัมบิก[20] การขึ้นฝั่งของเคนเนทยังเป็นครั้งที่สองในประวัติศาสตร์ของประเทศโมซัมบิก ที่มีพายุหมุนเขตร้อนพัดขึ้นฝั่งถึงสองลูกในฤดูการเดียวกัน[21] เคนเนทอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วเมื่อพัดขึ้นฝั่งแล้ว ถึงแม้ว่าลักษณะพื้นที่ราบทางตอนเหนือของประเทศโมซัมบิกค่อนข้างเอื้ออำนวยกับพายุก็ตาม ความเร็วลมสูงสุดใน 10 นาทีของพายุลดลงจาก 205 กม./ชม. เหนือ 65 กม./ชม. ภายในสิบชั่วโมงหลังจากขึ้นฝั่งแล้ว และอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อน[22]
• วันที่ 26 เมษายน เคนเนทอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ขณะเคลื่อนที่ลงไปทางใต้
• วันที่ 27 เมษายน เคนเนทเริ่มเคลื่อนที่เลี้ยวไปทางเหนือ และทำให้มีพายุฟ้าคะนองเกิดขึ้นนอกชายฝั่งประเทศโมซัมบิก[23]

เคนเนททำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อยสิบสองคน ในจำนวนนั้นเจ็ดคนอยู่ในเกาะคอโมโรส[24] และอย่างน้อยห้าคนในประเทศโมซัมบิก[25] ในประเทศโมซัมบิก เคนเนททำให้เกิดความเสียหายอย่างกว้างขว้างในเมืองเปมบา โดยมีไฟฟ้าดับอย่างกว้างขวางและต้นไม้หักโค่นจำนวนมาก[26]

พายุไซโคลนโลร์นา

• วันที่ 21 เมษายน พายุดีเปรสชันเขตร้อน 15 ก่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงใต้ของมัลดีฟส์ ระบบเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงใต้ ก่อนจะเคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันออกเฉียงใต้เฉใต้
• วันที่ 23 เมษายน ระบบทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังปานกลาง และได้รับชื่อว่า โลร์นา (Lorna) ทำให้ฤดูกาล 2561–2562 กลายเป็นฤดูกาลที่มีกิจกรรมของพายุหมุนเขตร้อนมากที่สุดในแอ่งฯ ในยุคดาวเทียม
• วันที่ 24 เมษายน โลร์นาเปลี่ยนทิศทางไปทางตะวันออกเฉียงใต้อีกครั้งในขณะที่พายุกำลังจัดระบบอย่างต่อเนื่อง
• วันที่ 25 เมษายน โลร์นาทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และเริ่มมีปฏิสัมพันธ์กับความกดอากาศต่ำเขตร้อนขนาดเล็กกว่าทางตะวันออกในแอ่งภูมิภาคออสเตรเลีย ก่อนจะดูดกลืนระบบนั้นเข้าไปในวันรุ่งขึ้น[27][28]
• วันที่ 26 เมษายน โลร์นาเลี้ยวไปทางใต้