เมฆซึ่งก่อตัวเหนือภูมิภาคที่อยู่ภายในลมค้า โดยทั่วไปแล้วจะประกอบด้วยเมฆคิวมูลัสความสูงไม่เกิน 4 กิโลเมตร (13,000 ฟุต) ส่วนยอดที่สูงขึ้นเกิดจากความผกผันของลมค้า[18] ลมค้ามีจุดเริ่มต้นมาจากทิศทางของขั้วโลก (ทิศตะวันออกเฉียงเหนือในซีกโลกเหนือ และทิศตะวันออกเฉียงใต้ในซีกโลกใต้) ในช่วงฤดูหนาว และมีกำลังแรงในช่วงฤดูหนาวมากกว่าฤดูร้อน[19] ตัวอย่างเช่น ฤดูลมแรงของประเทศกายอานา ซึ่งเป็นประเทศที่อยู่ในละติจูดต่ำในทวีปอเมริกาใต้ จะเกิดขึ้นในช่วงเดือนมกราคมถึงเมษายน[20] เมื่อเฟสของความผิดปกติของอากาศในอาร์กติก (AO) เป็น "warm phase" ลมค้าในเขตร้อนจะมีกำลังแรงขึ้น ขณะที่ "cold phase" ของ AO จะทำให้ลมค้ามีกำลังอ่อนลง ทำให้มีพื้นที่ฝนตกมากขึ้นอย่างกว้างขวางบนแผ่นดินที่อยู่ภายในเขตร้อน เช่น อเมริกากลาง[21]

ในช่วงกลางฤดูร้อนของซีกโลกเหนือ (เดือนกรกฎาคม) ลมค้าที่เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกทางใต้ของสันกึ่งเขตร้อนที่เคลื่อนตัวไปทางเหนือจากทะเลแคริบเบียนเข้าสู่ด้านตะวันออกเฉียงใต้ของทวีปอเมริกาเหนือ (รัฐฟลอริดาและชายฝั่งด้านอ่าว) เมื่อฝุ่นจากทะเลทรายสะฮาราที่เคลื่อนที่อยู่เข้าใกล้กับทางใต้รอบนอกของสันบนแผ่นดิน จะทำให้ฝนไม่ตกและท้องฟ้าจะเปลี่ยนสีจากสีน้ำเงินเป็นสีขาว ทำให้สีของดวงอาทิตย์ขณะตกเป็นสีแดง ลักษณะแบบนี้ส่งผลเสียต่อคุณภาพอากาศ เนื่องจากมีการเพิ่มจำนวนขึ้นของอนุภาคในอากาศ[22] แม้ว่าภาคตะวันออกของสหรัฐในทวีปอเมริกาเหนือจะมีอากาศที่บริสุทธิ์บ้าง แต่ฝุ่นจากแอฟริกาส่วนมากจะส่งผลกระทบกับรัฐฟลอริดา[23] นับแต่ปี ค.ศ. 1970 การระบาดของฝุ่นละอองนั้นรุนแรงขึ้นเนื่องจากช่วงแห้งแล้งในแอฟริกา[24]

ลมค้าเป็นลมที่พัดออกจากบริเวณความกดอากาศสูงกึ่งโซนร้อนไปยังบริเวณความกดอากาศต่ำที่เส้นศูนย์สูตร ในซีกโลกเหนือจะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนในซีกโลกใต้จะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ ความเร็วประมาณ 16-24 กิโลเมตร/ชั่วโมง เนื่องจากลมค้านี้พัดสม่ำเสมอ มีกำลังแรงปานกลาง และมีทิศทางที่แน่นอน จึงมีประโยชน์ต่อการเดินเรือเป็นอย่างมาก ลมค้าตะวันออกเฉียงใต้ช่วยพัดพากระแสน้ำอุ่นจากฝั่งแปซิฟิกตะวันออกไปยังฝั่งแปซิฟิกตะวันตก ทำให้บริเวณฝั่งตะวันตก (อินโดนีเซีย, ออสเตรเลีย) มีความชุ่มชื้นและฝนตกชุก ในขณะที่ฝั่งตะวันออก (เปรู, ชิลี) ทำให้มีสัตว์น้ำอุดมสมบูรณ์