ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของเซลล์แฮดลีย์ อากาศพื้นผิวจึงไหลไปทางเส้นศูนย์สูตร ขณะที่การไหลสูงขึ้นไป (flow aloft) นั้นไหลไปทางขั้วโลก โดยมีบริเวณความกดอากาศต่ำที่มีลมสงบและแปรปรวนน้อยอยู่ใกล้กับเส้นศูนย์สูตรที่รู้จักกันในชื่อ โดลดรัม (doldrum)[7], ร่องใกล้เส้นศูนย์สูตร[8], หน้าปะทะในเขตร้อน หรือ ร่องความกดอากาศต่ำ[9] เมื่อตั้งอยู่ภายในเขตมรสุม เขตของความกดอากาศต่ำและการลู่เข้าของลมนี้ยังถูกเรียกว่า ร่องมรสุม อีกด้วย[10] ที่ประมาณ 30 องศาในทั้งสองซีกโลก อากาศจะเริ่มตกลงสู่พื้นผิวโลกในแถบความกดอากาศสูงกึ่งเขตร้อน (subtropical high-pressure belts) เรียกว่า สันกึ่งเขตร้อน (subtropical ridges) การจมตัวของอากาศจะสัมพัทธ์กับความแห้ง เนื่องจากเมื่ออากาศตกลง อุณหภูมิจะสูงขึ้น แต่ความชื้นจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งจะลดความชื้นสัมพัทธ์ของมวลอากาศลง อากาศอบอุ่นและแห้งนี้ เรียกว่า มวลอากาศสูงกว่า (superior air mass) และมักจะอยู่เหนือมวลอากาศเขตร้อนของทะเล (อบอุ่นและชื้น) การเพิ่มของอุณหภูมิที่ความสูงนั้นเรียกว่า การผกผันของอุณหภูมิ ดังนั้นหากเกิดขึ้นในเขตลมค้า จะเรียกว่า การผกผันของลมค้า (trade wind inversion)[11]

อากาศพื้นผิวที่ไหลจากแถบความกดอากาศสูงกึ่งเขตร้อนเหล่านี้ไปยังเส้นศูนย์สูตร จะถูกเบนไปทางทิศตะวันตกในทั้งสองซีกโลกจากผลกระทบของแรงคอริออลิส[12] ลมเหล่านี้จะพัดจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือในซีกโลกเหนือ และจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ในซีกโลกใต้[13] และเนื่องจากลมจะได้รับการตั้งชื่อตามทิศทางที่มันพัด[14] ลมเหล่านี้ในซีกโลกเหนือจึงถูกเรียกว่า ลมค้าตะวันออกเฉียงเหนือ (northeasterly trade winds) และในซีกโลกใต้เรียกว่า ลมค้าตะวันออกเฉียงใต้ (southeasterly trade winds) โดยลมค้าในทั้งสองซีกโลกจะมาพบกันที่ร่องความกดอากาศต่ำ[7]

ขณะที่ลมค้าพัดผ่านเขตร้อน มวลอากาศจะร้อนขึ้นในละติจูดที่ต่ำลง เนื่องจากการมีแสงแดดส่องโดยตรง ลมค้าที่พัดอยู่บนบก (แผ่นดินใหญ่) จะแห้งและร้อนกว่าลมค้าที่พัดอยู่ในมหาสมุทร และลมที่พัดไปทางเหนือบนขอบตะวันตกของสันกึ่งเขตร้อน[15] มวลอากาศเหนือทะเลเขตร้อนในบางครั้งถูกเรียกว่าเป็นมวลอากาศค้า (trade air masses) ด้วย[16] ภูมิภาคเดียวของโลกที่ไม่มีลมค้าคือในมหาสมุทรอินเดียเหนือ[17]