อ้างอิง ของ ศาสนาชาวบ้านจีน

เชิงอรรถ

↑ Teiser 1995, p. 378.
↑ Overmyer 1986, p. 51.
↑ Fan, Chen 2013. p. 5-6
↑ Madsen, Richard (October 2010). "The Upsurge of Religion in China" (PDF). Journal of Democracy. 21 (4): 64–65.
↑ Gaenssbauer 2015, p. 28-37.

บรรณานุกรม

Fan, Lizhu; Chen, Na (2013). "The Revival of Indigenous Religion in China" (PDF). China Watch.CS1 maint: ref=harv (link) Preprint from The Oxford Handbook of Religious Conversion, 2014. doi: 10.1093/oxfordhb/9780195338522.013.024
Gaenssbauer, Monika (2015). Popular Belief in Contemporary China: A Discourse Analysis. Projekt Verlag. ISBN 0226304167.CS1 maint: ref=harv (link)
Overmyer, Daniel L. (1986). Religions of China: The World as a Living System. New York: Harper & Row.CS1 maint: ref=harv (link)
Richard Madsen. Secular belief, religious belonging. In The state of religion in China. The Immanent Frame, 2013.
Teiser, Stephen F. (1996), "The Spirits of Chinese Religion", ใน Donald S. Lopez Jr. (บ.ก.), Religions of China in Practice (PDF), Princeton, NJ: Princeton University PressCS1 maint: ref=harv (link), extracts at The Chinese Cosmos: Basic Concepts.

บทความเกี่ยวกับศาสนานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ศาสนา

แหล่งที่มา