ชีวิตประจำวัน ของ ศาสนายูดาห์นิกายฮาซิด

ครอบครัวฮาซิดที่บรุกลิน รัฐนิวยอร์ก ผู้ชายใส่หมวกชไตรเมิล (shtreimel) ผู้หญิงใส่ผมปลอม เรียกว่าไชเติล (sheitel) เพราะศาสนาห้ามไม่ให้เปิดผมจริงให้ผู้อื่นนอกบ้านเห็น

ชาวยิวฮาซิดเป็นกลุ่มยิวที่เคร่งศาสนามาก มักอาศัยแยกจากชนชาติหรือศาสนิกชนอื่น โดยมีเร็บเบอะ (คือ รับบี “Rebbe” ในสำเนียงภาษายิดดิช) เป็นผู้ดูแลให้คำปรึกษาและชี้ทิศบอกทางกลุ่มฮาซิดในแต่ละท้องถิ่น โดยย่อมมีอำนาจเหนือรับบีธรรมดาภายในกลุ่มฮาซิดนั้น ๆ เร็บเบอะมักเป็นตำแหน่งที่ส่งผ่านจากพ่อถึงลูกชาย ชายและหญิงฮาซิดที่ไม่ได้เป็นสามีภรรยาหรือญาติพี่น้องกันมักแยกกันอยู่ และจะไม่ถูกเนื้อต้องตัวหรือมองหน้ากัน ครอบครัวหนึ่งเฉลี่ยแล้วมีลูกประมาณ 8 คน[4] ซึ่งเป็นกลุ่มนิกายยูดาห์ที่มีลูกเร็วที่สุด การมีลูกหลายคน ถือเชื่อว่าเป็นการทำตามบัญญัติของพระเจ้าซึ่ง ทรงตรัสไว้ในคัมภีร์ว่า “จงมีลูกดกและทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดินโลก”[5] เด็กฮาซิด จะเน้นเรียนเกี่ยวกับศาสนา แต่ละครอบครัวมักไม่มีโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ต[6] ชาวฮาซิดทั่วโลก มักใช้ภาษายิดดิชเป็นภาษาหลักระหว่างกัน แม้ว่าจะอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาหรือประเทศอื่น[7]

ส่วนการแต่งกาย ผู้ชายมักใส่สีขาวและดำ ชายทุกคนรวมทั้งเด็กและผู้ใหญ่จะใส่หมวกตลอดเวลา ชายโสดมักใส่หมวกคิปปะห์ชั้นเดียว แต่บางครั้งอาจทับด้วยหมวกทรงกระบอกสูงรวมเป็นสองชั้น ส่วนชายที่แต่งงานแล้ว จะใส่คิปปะห์ไว้ข้างในเหมือนชายวัยอื่น แต่หมวกอีกชั้นหนึ่ง จะเป็นหมวกขนสัตว์ขนาดใหญ่ เรียกว่า ชไตรเมิล (shtreimel) ชายหลายคนมักไว้หนวด เครา และจอนหู ซึ่งจอนหูถือเป็นการทำตามพระบัญญัติของพระเจ้า ซึ่งกล่าวว่า “เจ้าทั้งหลายอย่าตัดผมเป็นวงกลมรอบศีรษะของพวกเจ้า”[8] เร็บเบอะมักใส่เสื้อคลุมที่มีสีแตกต่างกับชายฮาซิดทั่วไป ผู้หญิงโดยเฉพาะที่แต่งงานแล้ว เดิมทีคลุมหัวเพื่อไม่ให้เห็นผมอย่างมิดชิด แต่ปัจจุบันอาจมีบางกลุ่มใส่วิกแทน[9] โดยเฉพาะหญิงในกลุ่มฮาซิดย่อยชื่อว่า ฮาบาด (Chabad)