ศิขรจี แปลว่า "ยอดเขาอันเป็นที่เคารพ" โดย ศิขร เป็นภาษาสันสกฤตแปลว่า ยอดเขา และ จี เป็นคำลงท้ายนามแบบอินเดียเพื่อยกย่อง นอกจากนี้ยังมีเรียกว่าสัมเมทศิขร (Sammed Śikhar) อันแปลว่า "ยอดเขาแห่งศูนย์รวมสมาธิ" อันมาจากความเชื่อว่าตีรถังกรยี่สิบองค์จากยี่สิบสี่องค์ได้ทำสมาธิจนบรรลุโมกษะที่นี่[3] ส่วนชื่อยอดเขา "ปารศนาถ" นั้นมาจากพระนามของพระปารศวนาถ ตีรถังกรองค์ที่ยี่สิบสาม และเป็นหนึ่งในยี่สิบองค์ที่เข้าถึงโมกษะที่นี่[4]