บางคนให้คำนิยามศิลปะร่วมสมัยว่าเป็นงานศิลปะที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นในช่วงชีวิตของเรา ณ ปัจจุบัน โดยตระหนักว่าช่วงชีวิตของเรานั้นมีระยะเวลาที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ยังมีการยอมรับกันว่าคำนิยามนี้มุ่งไปที่ขอบเขตใดขอบเขตหนึ่งเป็นพิเศษ

การจัดหมวดหมู่ของคำว่า "ศิลปะร่วมสมัย" ว่าเป็นประเภทหนึ่งของศิลปะมากกว่าที่จะเป็นแค่คำคุณศัพท์ทั่วไปได้เริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นของลัทธิสมัยใหม่ท่ามกลางประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษในปี 1910 นักวิจารณ์โรเจอร์ ฟรอยด์ได้ก่อตั้งชุมชนศิลปะร่วมสมัยขึ้น (Contemporary Art Society) โดยมีจุดประสงค์เพื่อซื้องานศิลปะเพื่อนำไปจัดวางในพิพิธภัณฑ์สาธารณะต่างๆ นอกจากนี้ในช่วงทศวรรษ 1930 ยังมีสถาบันอื่นๆที่ใช้ชื่อเดียวกันนี้ได้ก่อตั้งขึ้นอีกมากมาย เช่นการก่อตั้งชุมชนศิลปะร่วมสมัยแห่งแอดิเลด (Contemporary Art Society of Adelaide)ในประเทศออสเตรเลียในปี 1938 และยังเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆหลังปี 1945 นอกจากนั้นในเมืองบอสตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้มีการเปลี่ยนชื่อสถาบันทางศิลปะต่างๆ จากเดิมที่เคยใช้คำว่าศิลปะสมัยใหม่ กลายเป็นสถาบันศิลปะร่วมสมัย (Institute of Contemporary Art) เนื่องจากลัทธิสมัยใหม่ได้ถูกจำกัดความให้เป็นหนึ่งในการเคลื่อนไหวทางศิลปะทางประวัติศาสตร์ ศิลปะสมัยใหม่จึงถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นศิลปะร่วมสมัย คำจำกัดความของคำว่าศิลปะร่วมสมัยนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาโดยผูกติดอยู่กับความเป็นปัจจุบัน และจุดเริ่มต้นของความเป็นร่วมสมัยก็ถูกเคลื่อนไปข้างหน้าตามเวลาที่เปลี่ยนแปลงไป แม้แต่งานศิลปะที่ชุมชนศิลปะร่วมสมัยซื้อไว้ในปี 1910 ก็ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นศิลปะร่วมสมัยอีกต่อไปแล้ว

จุดเปลี่ยนสำคัญของรูปแบบทางศิลปะ ได้แก่ การสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สองและช่วงทศวรรษที่ 1960 โดยตั้งแต่ปี 1960 เป็นต้นมา ศิลปะก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องโดยไม่ได้มีจุดหักเหที่ชัดเจนนัก และคำจำกัดความว่าอะไรเป็นศิลปะร่วมสมัยในช่วงทศวรรษที่ 2010 ยังมีการผันแปรอยู่ตลอดเวลา โดยส่วนใหญ่คำนิยามเหล่านี้มักจะคลุมเครือ แต่จะรวมไปถึงงานศิลปะในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาและมักย้อนไปถึงช่วงประมาณปี 1970 ตัวอย่างคำจำกัดความของศิลปะร่วมสมัยในช่วงเวลานี้ ได้แก่ "ศิลปะแห่งช่วงปลายศตวรรษที่ 20 และช่วงต้นศตวรรษที่ 21", "ศิลปะแห่งช่วงปลายศตวรรษที่ 20 และช่วงต้นศตวรรษที่ 21ซึ่งเป็นทั้งผลลัพธ์และการปฏิเสธศิลปะสมัยใหม่", "ถ้าจะพูดให้ถูก คำว่าศิลปะร่วมสมัยใช้พูดถึงศิลปะของศิลปินที่ยังมีชีวิตอยู่", "ศิลปะที่เกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงทศวรรษที่ 1960 หรือ 1970 จนกระทั่งวินาทีนี้" นอกจากนี้ในวงการพิพิธภัณฑ์ต่างๆ ที่มีงานสะสมเป็นศิลปะร่วมสมัยก็ต้องยอมรับว่าการมีอายุเพิ่มขึ้นของชิ้นงานนั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ พิพิธภัณฑ์หลายแห่งจึงมักเลี่ยงไปใช้คำว่า "ศิลปะสมัยใหม่และร่วมสมัย" (Modern and Contemporary Art) แทน ส่วนหอศิลป์ที่เล็กลงมา หรือนิตยสารทางศิลปะต่างๆ อาจใช้คำนิยามความเป็นศิลปะร่วมสมัยที่แคบลง โดยบางครั้งอาจจะจำกัดอยู่แค่งานศิลปะตั้งแต่ปี 2000 เป็นต้นมา ยังมีอีกหนึ่งประเด็นที่ถูกหลีกเลี่ยงจากหอศิลป์และกลุ่มนักวิจารณ์ นั่นคือ การจำแนกผลงานศิลปะว่าเป็นศิลปะร่วมสมัยหรือไม่ของศิลปินที่ซึ่งแม้จะสิ้นสุดอาชีพศิลปินลงแล้ว แต่ยังคงมีอิทธิพลต่อเนื่องหรือเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวทางศิลปะที่ยังคงดำเนินต่อมาจนถึงปัจจุบัน

นักสังคมวิทยานาตาลี ไฮนิช (Nathalie Heinich) จำแนกความแตกต่างระหว่างศิลปะสมัยใหม่กับศิลปะร่วมสมัยโดยอธิบายว่าเป็นสองรูปแบบที่ต่างกันโดยที่มีประวัติศาสตร์ทับซ้อนกันในบางจุด ไฮนิชพบว่าในขณะที่"ศิลปะสมัยใหม่" พยายามท้าทายรูปแบบเดิมๆ "ศิลปะร่วมสมัย" กลับพยายามที่จะท้าทายแนวความคิดเบื้องหลังของงานศิลปะ ไฮนิชจัดว่างาน Fountain ของมาร์แซล ดูชองป์ (ที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1910 ซึ่งเป็นช่วงกลางและช่วงรุ่งเรืองของศิลปะสมัยใหม่) เป็นจุดเริ่มต้นของศิลปะร่วมสมัย โดยได้รับแรงผลักดันในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ร่วมกับศิลปะการแสดงของกลุ่มกูไต(Gutai group) งานที่ใช้สีฟ้าเพียงเฉดเดียวของอีฟว์ แกล็ง (Yves Klein) และงาน Erased de Kooning Drawing ซึ่งเป็นกระดาษเปล่าที่ถูกสร้างสรรค์จากการลบของโรเบิร์ต เราเชนเบิร์ก (Robert Rauschenberg)