แม้ว่าสตรีในประเทศญี่ปุ่นจะได้รับการยอมรับว่ามีสิทธิตามกฎหมายเท่าเทียมกันกับผู้ชายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่สภาพทางเศรษฐกิจของสตรียังคงไม่สมดุล[5] ซึ่งความคิดริเริ่มด้านนโยบายสมัยใหม่เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของมารดาและในสถานที่ทำงานให้ผลลัพธ์ที่หลากหลาย[6]สตรีในประเทศญี่ปุ่นได้รับสิทธิลงคะแนนเสียงใน ค.ศ. 1945[7] แม้ว่าสถานะของสตรีชาวญี่ปุ่นจะดีขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงหลายทศวรรษนับตั้งแต่นั้นมา แต่ความคาดหวังแบบดั้งเดิมสำหรับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วและมารดาถูกมองว่าเป็นอุปสรรคต่อความเท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจโดยสมบูรณ์[8] ส่วนสถาบันกษัตริย์เป็นสถาบันสำหรับชายเท่านั้น และเจ้าหญิงจะต้องลาออกจากตำแหน่งของจักรพรรดิหากเธอแต่งงานกับคนธรรมดาสามัญ