สนธิสัญญาสันติภาพจีน-ญี่ปุ่น (จีน: 中日和平條約, ญี่ปุ่น: 日華平和条約) หรือที่รู้จักกันทั่วไปว่า สนธิสัญญากรุงไทเป เป็นสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างญี่ปุ่นกับสาธารณรัฐจีน ลงนามในกรุงไทเปบนเกาะไต้หวันเมื่อวันที่ 28 เมษายน 2495 เป็นการยุติสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง (2480–2488) อย่างเป็นทางการ สถานะสงครามเริ่มขึ้นเมื่อญี่ปุ่นละเมิดสนธิสัญญาเก้าชาติสนธิสัญญานี้จำเป็นเพราะทั้งสาธารณรัฐจีนและสาธารณรัฐประชาชนจีนต่างมิได้รับเชิญให้ลงนามสนธิสัญญาซานฟรานซิสโกเนื่องจากความไม่ลงรอยกับประเทศอื่นว่ารัฐบาลใดเป็นรัฐบาลโดยชอบของจีนระหว่างและหลังสงครามกลางเมืองจีน ภายใต้แรงกดดันจากสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่นจึงลงนามสนธิสัญญาสันติภาพต่างหากกับสาธารณรัฐจีนเพื่อยุติสงครามระหว่างรัฐทั้งสองอย่างเป็นทางการด้วยชัยชนะของสาธารณรัฐจีน แม้สาธารณรัฐจีนเองจะมิได้เข้าร่วมการประชุมสันติภาพซานฟรานซิสโกเนื่องจากสงครามกลางเมืองจีนกลับมาปะทุอีกครั้งหลังปี 2488 สนธิสัญญานี้ส่วนใหญ่ตรงกับสนธิสัญญาซานฟรานซิสโก ซึ่งยอมรับว่าญี่ปุ่นสละสิทธิ กรรมสิทธิ์ และการอ้างสิทธิ์ใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับไต้หวัน เผิงหู หมู่เกาะสแปรตลี และหมู่เกาะแพราเซล[1] โดยเจาะจง สาธารณรัฐจีนสละค่าชดเชยบริการแก่ญี่ปุ่นในสนธิสัญญานี้ตามข้อ 14(ก).1 แห่งสนธิสัญญาซานฟรานซิสโกสนธิสัญญากรุงไทเปถูกรัฐบาลญี่ปุ่นบอกเลิกเมื่อวันที่ 29 กันยายน 2515 เมื่อสถาปนาความสัมพันธ์ทางทูตอย่างเป็นทางการกับสาธารณรัฐประชาชนจีน[2]