คำว่านาคาใช้เรียกกลุ่มชาติพันธุ์ที่อยู่เป็นเผ่าในเทือกเขาหิมาลัยของอิยเดียตะวันออกเฉียงเหนือ เผ่าย่อยของนาคามีหลายเผ่า เช่น เผ่าองามี เผ่ากอนยัก การต่อสู้ของชาวนาคาย้อนหลังไปได้ถึงการก่อตั้งชมรมนาคาใน พ.ศ. 2461 โดยกลุ่มของชาวนาคาที่มีการศึกษา ได้เสนอไปยังคณะกรรมการของไซมอนให้แยกนาคาออกจากอินเดีย ขบวนการของชาวนาคาเริ่มเคลื่อนไหวเมื่อราว พ.ศ. 2483 โดยมีองามี ซาปู พิโซเป็นผู้นำ

พิโซเป็นผู้นำคนหนึ่งในกองทัพแห่งชาติอินเดียที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของญี่ปุ่น เขาเข้าร่วมกับญี่ปุ่นเพราะหวังว่าจะได้รับเอกราช ชมรมนาคาได้เปลี่ยนเป็นสภาแห่งชาตินาคาในพ.ศ. 2489 ซึ่งเป็นองค์กรตั้งต้นของสภาสังคมนิยมชาตินิยมแห่งนาคาแลนด์ ในการเรียกร้องเอกราชของชาวนาคา พวกเขาไม่ลงรอยกับสภาคองเกรสแห่งชาติอินเดีย จึงได้ต่อสู้ใต้ดินเพื่อต่อต้านอินเดีย

สภาแห่งชาตินาคาแลนด์นำโดยพิโซได้ประกาศเอกราชของนาคาแลนด์เมื่อ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2490 โดยต้องการจะรวบรวมพื้นที่ในเขตเทือกเขานาคาทั้งหมด รัฐบาลอินเดียได้จับกุมพิโซใน พ.ศ. 2491 ในข้อหากบฏ หลังจากถูกปล่อยตัว พิโชได้ประกาศตัวเป็นประธานาธิบดีของนาคาแลนด์ใน พ.ศ. 2493 ต่อมา ใน พ.ศ. 2495 เขาได้พบกับเยาวหราล เนห์รู นายกรัฐมนตรีอินเดียเพื่อเจรจาเกี่ยวกับเอกราชของนาคาแลนด์แต่การเจรจาไม่สำเร็จ

กองทัพอินเดียเริ่มเคลื่อนพลเพื่อกดดันกลุ่มกบฏ พิโซได้ลี้ภัยไปปากีสถานตะวันออกแล้วจึงเดินทางต่อไปลอนดอน เขาลี้ภัยอยู่ที่นั่นจนเสียชีวิตใน พ.ศ. 2533 กองทัพฝ่ายกบฏยังคงต่อสู้ต่อไปโดยผู้นำที่เหลือ และได้ทำข้อตกลงระหว่างรัฐบาลอินเดียกับสภาแห่งชาตินาคา ใน พ.ศ. 2518 เรียกว่าข้อตกลงชิลลอง ผู้นำในสภาแห่งชาตินาคาบางคนเช่น อีซัก ชิซิ สวู ทุยงาเล็ง มุยวาห์ และ เอส เอส คาปลัง ไม่เห็นด้วยกับข้อตกลง และแยกออกมาตั้งสภาสังคมนิยมชาตินิยมนาคาแลนด์และจัดตั้งรัฐบาลใต้ดินของสหพันธ์นาคา ก่อนจะแยกออกเป็น 2 องค์กร