ขณะที่สมาพันธรัฐกลับมาอยู่ภายใต้การควบคุมของกองทัพสหรัฐ ประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์นได้จัดตั้งรัฐบาลสมัยการบูรณะที่รัฐเทนเนสซี รัฐอาร์คันซอและรัฐลุยเซียนาในช่วงสงคราม รัฐบาลฟื้นฟูเวอร์จิเนียได้ปฏิบัติหน้าที่มาตั้งแต่ค.ศ. 1861 ในบางส่วนของรัฐเวอร์จิเนีย และยังดำเนินการเพื่อสร้างรัฐใหม่ คือ รัฐเวสต์เวอร์จิเนีย ลินคอล์นทดลองมอบที่ดินแก่คนผิวดำในรัฐเซาท์แคโรไลนา ในฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 1865 แอนดรูว์ จอห์นสัน ประธานาธิบดีคนใหม่ได้ประกาศเป้าหมายสงครามเพื่อความสามัคคีของคนในชาติ และยุติระบอบทาสได้สำเร็จ และทำให้การบูรณะเสร็จสมบูรณ์ พรรครีพับลิกันในรัฐสภาปฏิเสธที่จะยอมรับเงื่อนไขอันผ่อนปรนของจอห์นสัน พวกเขาปฏิเสธและไม่ยอมรับสมาชิกใหม่ของรัฐสภา ซึ่งบางคนเคยเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสมาพันธรัฐในเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านั้น จอห์นสันแตกหักกับพรรครีพับลิกัน หลังจากได้ออกเสียงคัดค้านร่างกฎหมายที่สำคัญสองฉบับ ที่สนับสนุนสำนักเสรีชนและการให้สิทธิพลเมืองจากรัฐบาลกลางแก่พวกเสรีชน การเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภา ค.ศ. 1866 ได้เปิดประเด็นเรื่องการบูรณะ ทำให้พรรครีพับลิกันได้ชัยชนะอย่างถล่มทลายในพื้นที่ภาคเหนือ และทำให้ฝ่ายรีพับลิกันหัวรุนแรงมีเสียงเพียงพอที่จะเข้าควบคุมรัฐสภาเพื่อต่อต้านการออกเสียงคัดค้านของประธานาธิบดีจอห์นสัน และเริ่มแนวทาง "การบูรณะอย่างสุดโต่ง" ของพวกเขาในค.ศ. 1867[8] ในปีเดียวกัน รัฐสภาได้ถอดถอนรัฐบาลพลเรือนในภาคใต้ และกำหนดให้อดีตรัฐสมาพันธรัฐอยู่ภายใต้การปกครองโดยกองทัพสหรัฐ (ยกเว้นรัฐเทนเนสซี ซึ่งมีพรรครีพับลิกันที่ต่อต้านจอห์นสันควบคุมไว้อยู่แล้ว) กองทัพจัดการเลือกตั้งครั้งใหม่ซึ่งทาสที่เป็นอิสระมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงเลือกตั้งได้ ในขณะที่คนผิวขาวซึ่งเคยดำรงตำแหน่งผู้นำภายใต้สมาพันธรัฐถูกตัดสิทธิ์ออกเสียงเลือกตั้ง และไม่ได้รับอนุญาตให้ลงสมัครรับตำแหน่ง