สลาวอย ชิเชค (สโลวีเนีย: Slavoj Žižek; /ˈslɑːvɔɪ ˈʒiːʒɛk/ ( ฟังเสียง) SLAH-voy-_-zhee-zhek; ภาษาสโลวีเนีย: [ˈslaʋɔj ˈʒiʒɛk]; เกิด 21 มีนาคม 1949) เป็นนักปรัชญาและนักวิจัยชาวสโลวีเนียประจำภาควิชาปรัชญา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยลูบลิยานา และผู้อำนวยการนานาชาติประจำสถาบันมุนษย์เบิร์คเบ็ค มหาวิทยาลัยลอนดอน[4] เขามีผลงานในสาขาของปรัชญาภาคพื้นทวีป, จิตวิเคราะห์, ทฤษฎีการเมือง, วัฒนธรรมศึกษา, การวิจารณ์ศิลปะ, การวิจารณ์ภาพยนตร์, ลัทธิมาร์กซิสต์, ลัทธิเฮเกล และ เทววิทยาในปี 1989 เขาตีพิมพ์หนังสือภาษาอังกฤษเล่มแรกในขื่อ The Sublime Object of Ideology ที่ซึ่งเขาเสนอแนวคิดที่ออกห่างจากทฤษฎีมาร์กซิสต์แบบดั้งเดิมเพื่อสร้างแนวคิดเกี่ยวกับอุดมการณ์ที่มีลักษณะวัตถุนิยมเชิงวิเคราะห์มากขึ้น ผ่านการมองด้วยจิตวิเคราะห์ลาคานและอุดมคตินิยมแบบเฮเกล[5][2] งานเชิงทฤษฎีของเขาเริ่มมีลักษณะการเมืองขึ้นในทศวรรษ 1990s ผ่านการวิเคราะห์และวิจารณ์วัฒนธรรมสมัยนิยมรูปแบบต่าง ๆ จนทำให้เขาเป็นที่นิยมอย่างมากในวงการวิชาการฝ่ายซ้าย[5][6] ในปี 2005 มีการเผยแพร่ภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Zizek! ซึ่งเล่างานเชียนของชิเชคตามลำดับเวลา รวมถึงมีการตั้งวารสารในชื่อ International Journal of Žižek Studies โดยศาสตราจารย์ David J. Gunkel และ Paul A. Taylor เพื่อใช้พูดคุยเกี่ยวกับงานเขียนของชิเชคโดยเฉพาะ[7][8]รูปแบบแปลกใหม่ของชิเชค, ผลงานวิชาการที่เป็นที่นิยมไปทั่ว, งานออปเอ็ดบ่อยครั้งบนนิตยสาร และการปรับเข้ากันระหว่างวัฒนธรรมชั้นสูงและชั้นต่ำ ทำให้เขาเป็นที่รู้จักทั่วโลก มีผู้ติดตาม กรณีถกเถียง คำวิพากษ์วิจารณ์ รวมถึงผู้ติดตามจำนวนมากนอกวงการวิชาการ[9][10][11][12][13] ในปี 2012 ชิเชคปรากฏรายชื่อบนนักคิดของโลก 100 คน โดย Foreign Policy ซึ่งเรียกเขาในฐานะ "นักปรัชญาเซเลบริตี"[14] นอกจากนี้ชิชเคยังเคยได้รับฉายสว่าเป็น "เอลวิสของวงการทฤษฎีวัฒนธรรม"[15], "นักปรัชญาที่อันตรายที่สุดในโลกตะวันตก"[16], "ชาวสำนักเฮเกลแนวหน้าตลอดกาล" และในปี 2013 Rothenberg กับ Khadr เรียกเขาว่าเป็น "ผู้อธิบายแนวหน้าที่สุดของสำนักทฤษฎีลาคาน"[17]