สลาวอย ชิเชค (
สโลวีเนีย: Slavoj Žižek;
/ˈslɑːvɔɪ ˈʒiːʒɛk/ (
ฟังเสียง)
SLAH-voy-_-zhee-zhek; ภาษาสโลวีเนีย: [ˈslaʋɔj ˈʒiʒɛk]; เกิด 21 มีนาคม 1949) เป็นนักปรัชญาและนักวิจัยชาวสโลวีเนียประจำภาควิชาปรัชญา คณะศิลปศาสตร์
มหาวิทยาลัยลูบลิยานา และผู้อำนวยการนานาชาติประจำ
สถาบันมุนษย์เบิร์คเบ็ค มหาวิทยาลัยลอนดอน[4] เขามีผลงานในสาขาของ
ปรัชญาภาคพื้นทวีป,
จิตวิเคราะห์,
ทฤษฎีการเมือง,
วัฒนธรรมศึกษา,
การวิจารณ์ศิลปะ,
การวิจารณ์ภาพยนตร์, ลัทธิ
มาร์กซิสต์,
ลัทธิเฮเกล และ
เทววิทยาในปี 1989 เขาตีพิมพ์หนังสือภาษาอังกฤษเล่มแรกในขื่อ
The Sublime Object of Ideology ที่ซึ่งเขาเสนอแนวคิดที่ออกห่างจากทฤษฎี
มาร์กซิสต์แบบดั้งเดิมเพื่อสร้างแนวคิดเกี่ยวกับ
อุดมการณ์ที่มีลักษณะ
วัตถุนิยมเชิงวิเคราะห์มากขึ้น ผ่านการมองด้วย
จิตวิเคราะห์ลาคานและ
อุดมคตินิยมแบบเฮเกล[5][2] งานเชิงทฤษฎีของเขาเริ่มมีลักษณะการเมืองขึ้นในทศวรรษ 1990s ผ่านการวิเคราะห์และวิจารณ์วัฒนธรรมสมัยนิยมรูปแบบต่าง ๆ จนทำให้เขาเป็นที่นิยมอย่างมากในวงการวิชาการ
ฝ่ายซ้าย[5][6] ในปี 2005 มีการเผยแพร่ภาพยนตร์สารคดีเรื่อง
Zizek! ซึ่งเล่างานเชียนของชิเชคตามลำดับเวลา รวมถึงมีการตั้งวารสารในชื่อ International Journal of Žižek Studies โดยศาสตราจารย์ David J. Gunkel และ Paul A. Taylor เพื่อใช้พูดคุยเกี่ยวกับงานเขียนของชิเชคโดยเฉพาะ
[7][8]รูปแบบแปลกใหม่ของชิเชค, ผลงานวิชาการที่เป็นที่นิยมไปทั่ว,
งานออปเอ็ดบ่อยครั้งบนนิตยสาร และการปรับเข้ากันระหว่าง
วัฒนธรรมชั้นสูงและ
ชั้นต่ำ ทำให้เขาเป็นที่รู้จักทั่วโลก มีผู้ติดตาม กรณีถกเถียง คำวิพากษ์วิจารณ์ รวมถึงผู้ติดตามจำนวนมากนอกวงการวิชาการ
[9][10][11][12][13] ในปี 2012 ชิเชคปรากฏรายชื่อบน
นักคิดของโลก 100 คน โดย
Foreign Policy ซึ่งเรียกเขาในฐานะ "นักปรัชญาเซเลบริตี"
[14] นอกจากนี้ชิชเคยังเคยได้รับฉายสว่าเป็น "
เอลวิสของวงการทฤษฎีวัฒนธรรม"
[15], "นักปรัชญาที่อันตรายที่สุดใน
โลกตะวันตก"
[16], "ชาวสำนักเฮเกลแนวหน้าตลอดกาล" และในปี 2013 Rothenberg กับ Khadr เรียกเขาว่าเป็น "ผู้อธิบายแนวหน้าที่สุดของสำนักทฤษฎี
ลาคาน"
[17]