ก่อตั้ง

ในวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1919 หลัง สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ผู้แทนจากสภากาชาดแห่งชาติของพันธมิตร (สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส อิตาลี ญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา) มารวมตัวกันที่ปารีสเพื่อก่อตั้ง สันนิบาตแห่งสภากาชาด (LORCS) ซึ่งเป้าหมายดังกล่าวคือ "เพื่อเสริมสร้างและรวมเป็นหนึ่งสำหรับกิจกรรมด้านสุขภาพ สมาคมสภากาชาดที่มีอยู่แล้วและเพื่อส่งเสริมการสร้างสังคมใหม่" ความคิดริเริ่มดังกล่าวดำเนินการโดย เฮนรี พี. เดวิสัน ประธานของ “คณะกรรมการสงคราม” ของ สภากาชาดอเมริกัน ด้วยการสนับสนุนของ วูดโรว์ วิลสัน ประธานาธิบดีสหรัฐ เดวิสันได้รับความช่วยเหลือจากนายพล เซอร์ เดวิด เฮนเดอร์สัน ชาวอังกฤษผู้ซึ่งขึ้นเป็นผู้อำนวยการใหญ่คนแรก สมาพันธ์สมาคมแห่งชาติที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่นี้ได้ขยายอำนาจหน้าที่ของสภากาชาดนอกเหนือจากภารกิจของ คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) เพื่อรวมความช่วยเหลือในการบรรเทาทุกข์ในกรณีฉุกเฉินซึ่งไม่ได้เกิดจากความขัดแย้งทางอาวุธ นอกเหนือจากการประสานงานด้านการบรรเทาทุกข์ที่เกิดจากภัยธรรมชาติและภาวะฉุกเฉินด้านสุขภาพแล้วภารกิจของสันนิบาตก็คือการช่วยเหลือสภากาชาดในการก่อตั้งและการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามสงบ

นอกเหนือจากการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของโรคระบาด ภัยพิบัติทางธรรมชาติ (แผ่นดินไหว น้ำท่วม และพายุเฮอริเคน) และทุพภิกขภัยกิจกรรมอื่นอีกสองกิจกรรมได้รับการพัฒนาในช่วงปีแรกของสันนิบาต กิจกรรมหลักอย่างหนึ่งคือการส่งเสริมสุขภาพโดยการป้องกันการเจ็บป่วยและพัฒนาการฝึกอบรมของพยาบาลและอาสาสมัคร กิจกรรมอื่นคือการสร้างยุวกาชาดภายในสภากาชาดซึ่งแนะนำเด็กและนักเรียนให้กับสภากาชาดด้วยหลักสูตรการศึกษาที่หลากหลายและเกี่ยวข้องกับพวกเขาในกิจกรรมบรรเทาทุกข์เชิงปฏิบัติ