เดิมภาษาจีนไม่มีการใช้สัญประกาศ เนื่องจากงานเขียนโบราณของจีนล้วนใช้พู่กัน แต่เมื่อมีการพัฒนาเทคนิคการพิมพ์ขึ้น จึงเริ่มมีการใช้สัญประกาศ แต่ไม่ได้ใช้สำหรับการเน้นข้อความ

สัญประกาศในภาษาจีนมีสองแบบคือ "เครื่องหมายชื่อเฉพาะ" (จีนตัวย่อ: 专名号; จีนตัวเต็ม: 專名號; พินอิน: zhuānmínghào จวานหมิงเฮ่า) เป็นเส้นตรงเหมือนขีดเส้นใต้ธรรมดา (＿) ใช้สำหรับกำกับที่ข้อความที่เป็นวิสามานยนาม อาทิชื่อบุคคลหรือสถานที่ อีกแบบหนึ่งคือ "เครื่องหมายชื่อหนังสือ" (จีนตัวย่อ: 书名号; จีนตัวเต็ม: 書名號; พินอิน: shūmínghào ซูหมิงเฮ่า) เส้นจะมีลักษณะเป็นคลื่น (﹏) ใช้กำกับชื่อหนังสือเท่านั้น (ปัจจุบันนิยมใช้วงเล็บแหลม 《》〈〉 คร่อมชื่อหนังสือแทน)

ในกรณีที่มีชื่อเฉพาะอยู่ติดกันสองตัวขึ้นไป ชื่อเฉพาะแต่ละชื่อจะเขียนสัญประกาศแยกกัน ดังนั้นในการพิมพ์จึงมีการใส่ช่องว่างแคบๆ คั่นระหว่างชื่อเฉพาะเหล่านั้น และถ้าหากหนังสือเขียนในแนวตั้ง สัญประกาศก็จะเขียนในแนวตั้งกำกับไว้ที่ด้านข้างของอักษรแทน (︳︴)