สเปซเอ็กซ์แรพเตอร์ (อังกฤษ: SpaceX Raptor) เป็นเครื่องยนต์จรวดที่ใช้เชื้อเพลิงมีเทนแบบฟูลโฟลวที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ซึ่งผลิตโดย SpaceX เครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยการแช่แข็งมีเทนเหลวและออกซิเจนเหลว (LOX) แทนที่จะเป็นน้ำมันก๊าด RP-1 และ LOX ที่ใช้ในเครื่องยนต์จรวด Merlin และ Kestrel รุ่นก่อนของ SpaceX แนวคิดแรกสุดของ Raptor ถือว่าไฮโดรเจนเหลว (LH
2) เป็นเชื้อเพลิงมากกว่าก๊าซมีเทน [11] เครื่องยนต์ Raptor มีแรงขับมากกว่าสองเท่าของเครื่องยนต์ Merlin 1D ที่ขับเคลื่อนยานปล่อยตัว Falcon 9 ในปัจจุบันแรพเตอร์จะถูกใช้ในทั้งสองขั้นตอนของแบบสองขั้นสู่วงโคจรในระบบยานอวกาศที่มีน้ำหนักมากพิเศษของยานสตาร์ชิป[12]จรวด [13] ซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อแทนที่ยานอวกาศ SpaceX ที่มีอยู่ทั้งหมดรวมถึง Falcon 9 และจรวด Falcon Heavy และ SpaceX Dragon 2 [14] ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของ Starship นั้นคาดว่าเครื่องยนต์ Raptor จะถูกนำไปใช้ในแอพพลิเคชั่นต่างๆรวมถึงตลาดการส่งดาวเทียมวงโคจรโลก การติดตั้งพื้นที่ขนาดใหญ่ของ Starlink ของ SpaceX เองและการสำรวจและการตั้งอาณานิคมของดาวอังคารในที่สุด [15]เครื่องยนต์ Raptor เริ่มทำการทดสอบการบินบนเครื่องยนต์ต้นแบบ Starhopper ในเดือนกรกฎาคมปี ค.ศ. 2019 และกลายเป็นเครื่องยนต์จรวดสันดาปแบบเต็มขั้นตอนแรกที่บินได้ [16] ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2020 แรพเตอร์ยังสร้างแรงดันในห้องเผาไหม้สูงสุดเท่าที่เคยมีมาโดยเครื่องยนต์จรวดที่ใช้งานได้ที่ 330 บาร์ (33,000 กิโลปาสคาล) ซึ่งสูงกว่าสถิติที่เครื่องยนต์จรวด RD-701 ถือไว้ที่ 300 บาร์ [17][18]